رابطه ساختاری والدگری ذهن آگاه و فرسودگی والدینی: نقش واسطه ای استرس والدگری مادران

پژوهش های اندکی که در سال های اخیر به مطالعه تجربه فرسودگی والدین ایرانی پرداخته اند، اقدام قابل توجهی درخصوص تدوین و آزمون مدل های مفهومی و گمانه زنی پیرامون متغیرهای واسطه مرتبط با فرسودگی والدین انجام نداده اند. ازهمین رو مطالعه حاضر باهدف بررسی نقش واسطه ای استرس والدگری در رابطه میان والدگری ذهن آگاه مادران با تجربه فرسودگی والدینی آنها انجام گردیده است. پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی-مقطعی و جامعه آماری آن شامل مادرانی بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ دارای فرزند پیش دبستانی بوده اند. نمونه آماری نیز شامل ۳۶۹مادری است که با تکمیل پرسشنامه های آنلاین در این پژوهش مشارکت نموده اند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه فرسودگی والدینی (PBA)، فرم کوتاه شاخص استرس والدگری (PSI) و پرسشنامه والدگری ذهن آگاهانه (MIPQ) بود. جهت بررسی مدل مفهومی پژوهش نیز از الگوی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها نشان داد که والدگری ذهن آگاه تنها با واسطه استرس والدگری مادران می تواند نزدیک به ۷۸درصد از واریانس فرسودگی والدینی را تبیین نماید؛ اما دارای اثر مستقیم بر فرسودگی والدینی نیست. یافته های پژوهش حاضر علاوه بر فراهم نمودن درک بهتری نسبت به فرسودگی والدینی، می تواند در مداخلات آموزشی یا درمانی معطوف به کاهش فرسودگی والدینی نیز سودمند باشد.

Keywords:

والدگری ذهن آگاه , فرسودگی والدینی , استرس والدگری