بررسی آزمایشگاهی تاثیر پارامترهای هندسی آبشکن منفرد غیر مستغرق و شکل هیدروگراف بر روی توسعه زمانی آبشستگی اطراف آن در جریان غیرماندگار

آبشکنها از جمله سازه های مهم ساماندهی رودخانه محسوب می شوند که به منظور انحراف جریان و حفاظت سواحل رودخانه ها به طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال، آبشستگی در اطراف آبشکنها می تواند یک مشکل اساسی باشد که بر پایداری و عملکرد هیدرولیکی آنها تاثیر می گذارد. تعیین عمق آبشستگی به علت اینکه معرف میزان پتانسیل تخریب جریان در اطراف سازه بوده و همچنین پارامتری مهم در طراحی ابعاد فونداسیون سازه های مسیر جریان می باشد مهم است. در این مطالعه آزمایشاتی تحت هیدروگرافهایی با سه نسبت زمان پیک به زمان تداوم ۳۳/۰، ۵/۰ و ۶۶/۰، جهت بررسی تاثیر پارامترهای هندسی نفوذپذیری و زاویه استقرار آبشکن روی توسعه زمانی آبشستگی در جریان غیرماندگار صورت پذیرفت. در بررسی اثر زاویه آبشکن مشاهده گردید که به طور کلی زاویه استقرار آبشکن تاثیر قابل ملاحظه ای روی روند آبشستگی و مقدار بیشنه آن ندارد. همچنین نتایج نشان می دهد با افزایش میزان نفوذپذیری آبشکن، عمق آبشستگی به میزان قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. از دیگر نتایج می توان به تاثیر زیاد شاخه صعودی و اثر کم شاخه نزولی هیدروگراف در تغییرات عمق آبشستگی و یکسان بودن تقریبی میزان حداکثر عمق آبشستگی ناشی از عبور هیدروگراف دارای چولگی راست و چپ و هیدروگراف با توزیع گوسی یا نرمال اشاره کرد.

Keywords:

آبشستگی آبشکن , تغییرات زمانی , چولگی , زاویه آبشکن , نفوذپذیری آبشکن