دانشگاه و صنعت ایران در فرایند گذر در عصر دانش و نوآوری

جهان امروز جهان دانش است. واژه هایی نظیر اقتصاد دانش محور و سازمان های دانش محور، همگی بیانگر نقش فراگیر دانش و آگاهی در کسب برتری و مزیت های رقابتی و دستیابی به ابعاد توسعه اند. در اقتصاد مبتنی بر دانش، دانشگاه ها علاوه بر ماموریت های آموزشی و تحقیقاتی، ماموریت جدید مشارکت فزاینده تر در نوآوری و توسعه تکنولوژی را عهده دار گشته اند. در فرآیند کلی دانش محوری، ارتباط دانشگاه و صنعت بخشی از یک سیاست جامع و درازمدت علوم و فناوری کشورها است. بر این اساس دانشگاه ها با توجه به ظرفیت هایی که به عنوان نهاد تولیدکننده و اشاعه دهنده دانش دارند، نقش اساسی را در نوآوری صنعتی و تکنولوژیکی ایفا می کنند. لذا ضرورت ارتباط دانشگاه ها و صنایع بیش از گذشته احساس می گردد، اگرچه مقوله مذکور موضوع جدیدی نمی باشد، اما مستلزم ارائه راهکاری نو در عرصه های مختلف است. مقاله حاضر ضمن بررسی عوامل موثر بر فرایند ارتباط مذکور در سطح کلان، با بهره گیری از نتایج یک مطالعه تطبیقی، پیشنهاداتی را برای تسهیل در امر ارتباط تنگاتنگ دانشگاه و صنعت ارائه می نماید.