وابستگی اقتصادی خانوارهای جنگل نشین به منابع جنگلی در شهرستان لردگان

منابع جنگلی تاثیر مهمی در رفاه و کاهش فقر در مناطق روستایی و عشایری دارند. زاگرس نشینان از گذشته دور تاکنون از محصولات چوبی و غیرچوبی جنگل استفاده می کردند و این تولیدات تاثیر اساسی در اقتصاد آنان داشته است. در این مطالعه تلاش شده است تا وابستگی اقتصادی به جنگل در جنگل های سردشت شهرستان لردگان در زاگرس مرکزی بررسی شود. رویکرد مورد استفاده در این پژوهش، توصیف و تحلیل کمی با بهره گیری از مصاحبه نیمه ساختار یافته بوده است. ابتدا تاثیر درآمد حاصل از جنگل در اقتصاد خانوار بررسی و سپس خط فقر و شاخص های فقر شامل نسبت سرشمار، شکاف فقر، فوستر، گریر و توربک، آمارتیاسن و ضریب جینی محاسبه و بررسی شد. نتایج نشان داد مردم منطقه از ۹ راهبرد معیشتی کسب درآمد می کنند که درآمد حاصل از کارگری در جایگاه اول قرار دارد و جنگل با درآمد سالانه ۲۷ میلیون ریال برای هر خانوار دومین سهم اقتصادی را با ۰۷/۱۸ درصد داراست. ۷۶ درصد افراد زیر خط فقر قرار دارند که با حذف درآمد جنگل، این عدد به ۸۸ درصد رسیده است و ۱۲ درصد خانوارها به زیر خط فقر منتقل شده اند که سبب افزایش ۵۴/۱ برابری عمق فقر شده است. شاخص فوستر، گریر و توربک برابر ۱۵/۰ بوده است که پس از حذف درآمد جنگل به ۲۳/۰ رسیده است. همچنین حذف درآمد جنگل، سبب افزایش ۱۱ درصدی در توزیع نابرابر درآمدها می شود. ضروری است با تعیین راهبردهای صحیح نسبت به کاهش وابستگی به جنگل توسط جایگزینی فعالیتی مناسب اقدام کرد تا در نتیجه آن شدت تخریب جنگل ها کاهش یابد.

Keywords:

جنگل های زاگرس , جوامع محلی , درآمد جنگل , شاخص های فقر