تاثیر نوع الگوی مکانی درختان بر کارایی روش های نمونه برداری فاصله ای و قطعه نمونه ای در درختزارهای زاگرس

الگوی مکانی درختان، به عنوان یکی از ویژگی های ساختار جنگل، بر عملکرد روش های نمونه برداری تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر توزیع مکانی درختان بر کارایی روش های نمونه برداری فاصله ای و قطعه نمونه ای انجام شد. برای این منظور، یک توده بلوط ایرانی با الگوی مکانی پراکنده در استان کهگیلویه و بویراحمد (۴۷ هکتار) و یک توده بنه با الگوی مکانی کپه ای در استان فارس (۴۵ هکتار) انتخاب شد. شش روش فاصله ای و شش روش قطعه نمونه ای در یک شبکه ۱۰۰ متر × ۱۰۰ متر در هر دو توده برای برآورد تراکم و درصد تاج پوشش استفاده شد. کارایی روش ها با مقایسه آماری نتایج با مقدار واقعی، معیار صحت و درصد مجذور میانگین مربعات خطا ارزیابی شدند. مقدار واقعی تراکم و درصد تاج پوشش در توده بنه به ترتیب ۴/۱۹ پایه در هکتار و ۱/۵ درصد و در توده بلوط ایرانی ۳/۲۲ پایه در هکتار و ۱/۱۷ درصد بود. نتایج نشان داد که از میان روش های فاصله ای، دو روش نزدیک ترین فرد (تراکم ۵/۱۹ و درصد تاج پوشش ۲/۵) و نزدیک ترین همسایه (تراکم ۱/۲۰ و درصد تاج پوشش ۹/۴) در توده بنه و روش خط نمونه در توده بلوط ایرانی (تراکم ۰/۲۱ و درصد تاج پوشش ۳/۱۷) کارامد بودند. همچنین همه روش های قطعه نمونه ای در دو توده کارایی لازم را داشتند (به جز روش قطعه نمونه مربعی). به طور کلی نتایج نشان داد که برخلاف روش های قطعه نمونه ای، پراکنش مکانی درختان بر صحت و دقت روش های فاصله ای مورد بررسی به طور معنی داری تاثیر می گذارد.

Keywords:

الگوی مکانی , تراکم , روش فاصله ای , روش قطعه نمونه ای , زاگرس