عوامل تعیین کننده پذیرش خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگلنشینان (مورد مطالعه: منطقه نکاچوب استان مازندران)

پرورش دام مازاد غیرمجاز در جنگل نوعی تهدید برای پایداری جنگل ها محسوب می شود. برای کاهش فشار دام بر جنگل های شمال کشور برنامه های مختلفی مانند طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگلنشینان اجرا شده است. اما؛ پرسش این است که پذیرش این طرح در بین جنگلنشینان چگونه بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط ویژگی های فردی، اجتماعی، اقتصادی و روان شناختی جنگلنشینان با پذیرش طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگلنشینان انجام گرفته است. بدین منظور با استفاده از روش تحقیق توصیفی و فن پیمایش، ۱۰۰ نفر از جنگلنشینان منطقه طرح جنگلداری نکاچوب مازندران به صورت تصادفی بررسی شدند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت که روایی و پایایی آن با مطالعه راهنما تائید شد. درمقایسه افرادی که طرح را پذیرفتند با کسانی که آن را نپذیرفتند مشخص شد که گروه پذیرنده دارای خانوار کم جمعیت تر، تعداد گاو و گوساله کمتر، درآمد کمتر از راه دامداری، میزان باغ کمتر، درآمد بیشتر از منابع غیر از دامداری و کشاورزی، میزان سفر بیشتر در هر ماه به نزدیک ترین شهر و میزان شرکت بیشتر در کلاس های آموزشی یا ترویجی مرتبط با طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگلنشینان می‎باشند. تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که از بین عوامل مورد بررسی، پنج عامل یعنی تعداد دفعات دریافت وام برای دامداری، تعداد دفعات سفر به نزدیک ترین شهر، مشورت اداره های دولتی قبل از اجرای طرح با پاسخگویان، گرایش به ریسک و میزان آسیب پذیری معیشت، اصلی ترین عوامل موثر بر پذیرش طرح از سوی جنگلنشینان است و براساس آنها می توان به پیش بینی پذیرش این طرح اقدام کرد.

Keywords:

جنگلنشینان , طرح خروج دام از جنگل , نکاچوب