ارزیابی قابلیت رمبندگی خاک های لسی حوزه قرناوه در شمال کلاله، استان گلستان

از دیدگاه زمین شناسی مهندسی، خاک های رمبنده در گروه خاک های مسئله دار قرار می گیرند و مشکلات زیادی را برای پروژه های عمرانی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک ایجاد می نمایند. هم چنین این نوع خاک سبب تشدید فرسایش زمین و از بین رفتن پوشش گیاهی می شود. یکی از مهم ترین گروه خاک های رمبنده، لس ها می باشند. خاک های لسی، پوشش اصلی شمال کلاله در استان گلستان را تشکیل می دهند. این محدوده از جمله مناطق تحت فرسایش شدید در استان است که در سال های اخیر چندین سیل مخرب را نیز تجربه کرده است. همچنین تعداد قابل توجهی فروچاله در نهشته های لسی این منطقه تشکیل شده است. در این تحقیق به منظور بررسی و شناخت خاک های لسی، نمونه هایی به صورت دست نخورده تهیه و به آزمایشگاه منتقل و پارامترهای حدود اتربرگ، وزن واحد حجم، توزیع اندازه دانه ها، چگالی مخصوص و پارامترهای مقاومت برشی تعیین شد. قابلیت رمبندگی این خاک ها با استفاده از نتایج آزمایش تحکیم مضاعف و همچنین بر اساس دو معیار هندی و کلونجر به دست آمد. نتایج این آزمایش ها نشان می دهد که این خاک ها جزو لس های رسی با خاصیت خمیری پایین بوده و مستعد رمبندگی می باشند. همچنین نتایج آزمایش های انجام شده نشان میدهد که افزایش نسبت تخلخل در این خاک ها باعث افزایش رمبندگی شده و افزایش میزان فعالیت کانی های رسی باعث کاهش رمبندگی خاک می شود.

Keywords:

رمبندگی , آزمایش تحکیم مضاعف , لس , کلاله , استان گلستان