سنجش مولفه های موثر بر ارتقا تاب آوری اجتماعی محلات شهری از طریق طراحی شهری (نمونه موردی: محله توحید در شهر مشهد)

تاب آوری اجتماعی توجه ویژه ای به افراد و محیط های انسانی و تقابل آنها با تغییرات محیطی دارد و درواقع بیانگر توان جامعه برای پاسخ به بحران ها است. بین تاب آوری اجتماعی و ویژگی های مکان ارتباط نزدیک و پیچیده ای وجود دارد. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی مولفه های موثر در ارتقای بعد اجتماعی تاب آوری محلات از طریق طراحی شهری بوده است. جهت تدوین مولفه های موثر از روش کتابخانه ای با مطالعه اسناد و مدارک شامل کتب، مقالات، طرح های بالادست، سالنامه آماری و .. استفاده می شود. این پژوهش از نوع کاربردی و به منظور شناخت محدوده مورد مطالعه، ۲۱۶ پرسشنامه بین ساکنین و کسبه در محله توزیع گردیده است و ویژگی های اجتماعی-فرهنگی ساکنین آن از روش میدانی و مشاهده توسط متخصص مورد بررسی قرار گرفته است. سرانجام با توجه به وجود اشتراک نسبی عوامل استخراج شده در گونه های مختلف، عوامل مذکور در قالب ده مولفه کلی مقوله بندی شدند. پس از سنجش مولفه های موثر استخراج شده با نمونه موردی، نتایج بررسی نشان می دهد که توجه به مولفه هایی چون آگاهی افراد، همبستگی اجتماعی، انعطاف پذیری، همه شمولی، توانایی کالبدی محیط و تعاملات اجتماعی در طراحی و برنامه ریزی در سطح محلات، سبب ارتقای تاب آوری اجتماعی و تاب آوری شهری در محله توحید می گردد.

Keywords:

تاب آوری اجتماعی , طراحی شهری , تاب آوری شهری.