تحلیلی بر تناسب عدالت در شهر و سرمایه اجتماعی (مورد مطالعه: منطقه ۶ شهر مشهد)

با عدم توزیع عادلانه امکانات، تسهیلات و خدمات عمومی در میان مناطق و محلات مختلف شهرها براساس نیازهای اساسی، کیفیت و پایداری زندگی در آنها به خطر افتاده است؛ بنابراین برنامه ریزی و توزیع امکانات و خدمات باید مبتنی بر اصل عدالت اجتماعی باشد. در کنار مباحث انسانی و عدالتی در شهرها، سرمایه اجتماعی نقشی بسیار مهم تری از سرمایه فیزیکی و انسانی در جوامع ایفا می کند و شبکه های روابط جمعی و گروهی، انسجام بخش میان انسان ها و سازمان ها می باشد. هدف از انجام این پژوهش، تحلیلی بر تناسب عدالت شهری و سرمایه اجتماعی در منطقه ۶ شهر مشهد بود. تحقیق حاضر از نظر روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی بوده است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان منطقه ۶ مشهد تشکیل دادند که به نوعی از خدمات شهری استفاده می کردند. حجم نمونه از ۳۸۴ نفر بر مبنای فرمول کوکران و با روش نمونه گیری تصادفی تعیین گردید و در نهایت با ۳۴۰ نفر پرسشنامه تکمیل گردید. ابزار اصلی گردآوری داده ها در این تحقیق دو پرسشنامه جداگانه برای سنجش عدالت شهری و سرمایه اجتماعی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین عدالت شهری و سرمایه اجتماعی تناسب و ارتباط برقرار است و با افزایش یکی از آن ها دیگری نیز افزایش می یابد و عکس آن نیز صدق می کند. همچنین نتایج نشان داد که در بین مولفه های عدالت شهری، برابری و مساوات بیشترین ارتباط را با سرمایه اجتماعی دارد.

Keywords:

عدالت شهری , سرمایه اجتماعی , شهر مشهد