بررسی رابطه ی پرخاشگری و کم رویی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان و ارائه راهکار

پرخاشگری ممکن است یا از ناکامی بنیادی ناشی گردد و یا به علت وجود مدلهای پرخاشگرانه در محیط کودکان بوجود آید،در عین حال پرخاشگری یک رفتار مطلوب در مسیر رشد طبیعی کودک است ، ولی اگر تحت کنترل صحیح نباشد میتواند به صورت هیجان از هم پاشیده ای در آید. کمرویی یک توجه افراطی به خود، اشتغال ذهنی افکار، احساسات وواکنش های فیزیکی است که میتواند حداقل شامل یک ناراحتی اجتماعی ضعیف تا یک ترس اجتماعی بازدارنده و شدیدباشد. کودک خجالتی در موقعیت های ناآشنا و هنگام تعامل و گفتوگو با دیگران عصبی و مضطرب میشود. ترجیح میدهدشاهدبازی کودکان دیگر باشد، ولی خود به بازی آنها نپیوندد. ازجمله ویژگی های دیگر افراد کمرو در ارتباط با دیگران میتوانبه ترس و نگرانی تایید از مورد استهزا قرار گرفتن، جرات اظهارنظر و بیان احساسات نداشتن، زیاد به قضاوت دیگران اهمیتدادن و مرور افکار غیرمنطقی و خودکار منفی به هنگام مواجه شدن با یک موقعیت تازه و یا افراد ناآشنا و صرفنظر کردن ازپرسش، صحبت و یا حتی پاسخ گفتن به سوالات مطرح شده البته گاهی هم افراد کمرو، هول و هراس خود را زیرپوششنوعی استهزا و تمسخر مخفی میکنند.پرخاشگری و کمرویی مولفه هایی مهم در مسیر تحصیل دانش آموزان میباشد ومعلمان و مسئولان باید اهتمام لازم را جهت به حداقل رساندن آسیب های این دو مولفه در دانش آموزان داشته باشند.دراین مقاله نیز به بررسی این دو مولفه و کاهش آسیب های ناشی از آنها پرداخته ایم.

Keywords:

پرخاشگری , کم رویی , دانش آموزان , معلمان