اثر محلول پاشی سیلیسیم بر اجزای عملکرد، ویژگی های فیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) در بسترهای کشت مختلف
Publish place: Plant Process and Function، Vol: 12، Issue: 57
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 73
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JISPP-12-57_006
تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1402
Abstract:
بادرنجبویه (Melissa officinalis) گیاه دارویی ارزشمند در مدیترانه و غرب آسیا است. در سال های اخیر مشخص شده است عنصر سیلیسیم، دارای اثرات مهمی روی رشد و افزایش مقاومت گیاه نسبت به تنش ها و بهبود جذب یون ها است. امروزه، به ویژه در شرایط نامساعد محیطی، سیستم های کشت بدون خاک از مهمترین فناوری های روز به شمار می آیند. باتوجه به اهمیت روزافزون این نوع از تکنیک کشت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار سطح سیلیسیم با غلظت های صفر، ۷۵/۰، ۵/۱ و ۲۵/۲ میلیمولار در چهار بستر کشت شامل خاک و ماسه (مشتقات خاکی)، خاک و ورمی کمپوست (مشتقات خاکی)، پرلیت (بدون خاک و تغذیه با محلول غذایی با پایه هوگلند)، پرلیت و کوکوپیت (بدون خاک و تغذیه با محلول غذایی با پایه هوگلند) با سه تکرار انجام شد. پس از کشت نشا و کاملشدن رشد رویشی و شروع فاز گلدهی، شاخصهای رشدی، مورفوفیزیولوژیک و فیتوشیمیایی از جمله طول ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، رطوبت نسبی برگ، رنگیزههای فتوسنتزی، فنل کل، فلاونوئید کل، فعالیت آنتی اکسیدانی، عملکرد و درصد اسانس اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که اثر متقابل سیلیسیم با بسترهای کشت بر شاخص های مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بادرنجبویه در سطح اختلاف یک درصد معنیدار شد و بیشترین میانگین شاخصهای رشدی و فیزیولوژیکی در بستر کشت پرلیت به دست آمد. افزایش غلظت سیلیسیم تا حدی باعث بهبود عملکرد شد اما در غلظت ۵/۱ میلیمولار بهترین نتایج به دست آمد. بیشترین مقدار عملکرد اسانس (۰۶/۰ میلی گرم در هر بوته) در شرایط خاک مزرعه و بدون محلول پاشی سیلیسیم و بیشترین درصد اسانس (۸/۰ درصد) در محیطکشت پرلیت با سیلیسیم ۲۵/۲ میلیمولار به دست آمد. همچنین بالاترین مقدار فنل کل (۱۴۰ میلی گرم بر گرم ماده خشک) در سیستم کشت خاکی و سیلیسیم ۲۵/۲ میلیمولار و فعالیت آنتی اکسیدانی (۵۵ میلی گرم بر گرم ماده خشک) در محیطکشت خاکی و عدم استفاده از سیلیسیم مشاهده شد. باتوجه به نتایج به دست آمده، به نظر می رسد با وجود اینکه سیلیسیم دارای اثرات افزایشی بر پارامترهای رشدی بوده است، بهترین نتیجه روی متابولیت های ثانویه، در بستر خاک مزرعه بدون کاربرد سیلیسیم، به دست آمد که از نظر اقتصادی نیز به صرفه است.
Keywords:
Authors
سارا خراسانی نژاد
Horticultural Sciences Department, Plant Production faculty, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran
فاطمه بهشتی
Horticultural Sciences Department, Plant Production faculty, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran
فاطمه داوریان
Horticultural Sciences Department, Plant Production faculty, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran
حسین کیخا
Horticultural Sciences Department, Plant Production faculty, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources, Gorgan, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :