علایق زیبایی شناسی در"فرهنگ ایرانی اسلامی"

حس زیبایی شناسی در انسان زمانی به دست می آید که ذهن در یک مجموعه ای از تحریکات ظاهرا غیرمنظم و مغشوش، موفق به کشف یک نظم نسبی گردد. هرچقدر طرح واره های تشکیل شده بر اساس خصوصیات قومی و ساختار فرهنگی یک جامعه باشد در نتیجه ادراک افراد جامعه نسبت به آن در لایه های بالاتر ادراک صورت می گیرد؛ فرهنگ از طریق فعالیت ها و ارتباطات انسانی به جریان درمی آید. زیبایی خاصیت وجود انسان و تمایل به آن از مختصات آدمی است، انسان همواره سعی می کند نمود زیبایی را در زندگی و فضاهای زیستن خویش در نظر بگیرد. از همین رو شناسایی معیارها و اصول زیبایی بخش معماری، دارای اهمیت والایی است. به کارگیری معانی و مفاهیم زیبایی شناسی اسلامی در فضاهای شهری، علاوه بر حس زیبایی شناسی منبعث از مفاهیم اسلامی در فضاهای زیستی شهری؛ سبب توجه و بازگشت به نظام ارزشی منطبق با هویت اسلامی در شهرسازی خواهد گردید. پژوهش حاضر تلاشی است بر پایه مطالعات کتابخانه ای برای شناخت علایق زیبایی شناسی و اصول آن در فرهنگ ایرانی اسلامی. در راستای دستیابی به این هدف، روش پژوهش با استفاده از راهکارهای ترکیبی می باشد که برای انجام آن از تکنیک های تحلیل توصیفی استفاده شده است.

Keywords:

ارزش , اجتماعی , باور جمعی , زیبایی شناسی , فرهنگ , هویت