بررسی نقش و راهبرد شبکه سازی مدیریتی نسبی در عملکرد سازمان ها

معمولا از مدیران دولتی انتظار می رود که با همکاری خوب، نشان دادن تلاششان برای افزایش فرصت های مشارکت در سازمانهایشان و گسترش شبکه اتحاد با تعداد زیادی از ارگان های خصوصی، سایر سطوح دولت و به طور فزاینده، آژانس های غیرانتفاعی،جو را در دست بگیرند و به عملکردها و رویه های سازمان های عمومی بپردازند. روابط و ارتباطات اجتماعی آنها با ذینفعان داخلی وخارجی برای دستیابی به منابع و اطلاعات لازم حیاتی می باشد. این تلاش های جهت یافته خارجی شبکه، «شبکه مدیریتی» نامیده می شود و می تواند عملکردهای زیادی، از جمله «ایجاد پشتیبانی، مذاکره با دیگران در محیط خارجی آژانس، کمک به مدیریتاقدامات چند سازمانی، بهره برداری از فرصت ها، محافظت سازمان اصلی از چالش ها یا تهدیدها و گاها کمک به مجموعه ای ازسازمان ها برای هدایت به سمت هدف» را انجام دهد.این تحقیق با بهره گیری از یک مجموعه داده پانل از مدارس مناطق محلی ایالات متحده از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۵ ، نشان می دهد که با افزایش سطح نسبی شبکه سازی مدیریتی ، عملکرد سازمانی با سرعتبیشتری بهبود می یابد و هنگامی که سازمان نیازهای نهادی خود را برآورده می کند و محیط پیچیده ، متعالی و آشفته است، سازماناز مزایای استفاده از شبکه سازی های نسبی به طور موثرتری استفاده می کند.

Keywords:

شبکه سازی مدیریتی , عملکرد شرکت ها , راهبرد