مطالعه تطبیقی از دست دادن موقعیت در نظام حقوقی ایران و سوئد

به دلایل مختلف، ممکن است با دخالت انسان یا بدون آن، موقعیت هایی از بین رود که درنهایت به بروز زیان و خسارت منتهی شود. در اینجا این بحث مطرح است که جبران خسارت در این شرایط بر عهده چه کسی قرار دارد. این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی باهدف مطالعه تطبیقی این مورد در نظام حقوقی ایران با نظام قضائی کامن لایی پادشاهی سوئد انجام شده است. چنین نتیجه شد که حقوق نوشته ایران، بر پایه ماده یکم مسئولیت مدنی، وجود سه شرط ۱-بروز خسارت، ۲-ارتکاب فعل زیان بار و ۳-رابطه سببی بین فعل و خسارت را برای جبران خسارت محرز دانسته که اگر از دست رفتن موقعیت به سبب فعل/ترک فعل زیان بار بوده و رابطه سببی نیز مابین این اقدام با بروز خسارت وجود داشته باشد، مقصر ملزم به جبران خسارت خواهد بود، لیکن این مهم در نظام کامن لایی سوئد به چارچوب اختیارات مقصر بازگشته و اگر خارج از این حدود تخطی نموده باشد ملزم به جبران خسارت خواهد بود. همچنین بحث تعهدات حقوقی مطرح است که در صورت وجود این تعهدات در نظام حقوقی ایران، اجرای آن را از ترکه متعهد ممکن می دانند. لیکن در نظام حقوقی سوئد، اجرای این تعهدات پس از فوت یا حجر متعهد ممکن نیست.

Keywords:

مسئولیت مدنی , کامن لا , نظام حقوقی سوئد , حقوق موضوعه , موقعیت