مروری جامع بر درگیری طوطی سانان با سی آدنوویروس ها و سویه های شایع در پرندگان درگیر: ضایعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی

آدنوویروس ها گروه متونعی از ویروس ها هستند که قادرند میزبان های حیوانی متعددی را تحت تاثیر قرار دهند. آدنوویروس طوطی سانان (PsAdV) بعد از ویروس بیماری منقار و پر (PBFD)، به عنوان دومین ویروس بیماری زای کشنده در گونه های طوطی سانان گزارش شده است. آدنوویروس ها از گونه های مختلف طوطی سانان از جمله ،umbrella cockatoos ، sun conures، Budgerigars ، Cockatiels و ... در نقاط مختلف جهان جدا شده اند. به عنوان یک خانواده، آدنوویروس ها، معمولا از طریق مسیر مدفوعی دهانی و شوره پر و به صورت عمودی منتقل می شوند. علائم بالینی پرندگان مبتلا شامل بی حالی، افسردگی حاد، کاهش وزن، استاز چینه دان، لکوسیتوز، اسهال، خونریزی کلوآک و حتی ناهنجاری های پر است. علادم کالبد گشایی شامل نکروز چند کانونی کبد و طحال، نفریت بینابینی و علائم میکروسکوپی شامل فیبروز کبدی و صفراوی، گنجیدگی های داخل هسته ای بزرگ بازوفیلیک در سلول های کبدی، اپیتلیوم لوله های کلیه و سلول های اپیتلیال مجرای جمع آوری، طحال، پیش معده و مخاط روده می باشند که در موارد حاد، اغلب با مرگ بیمار همراه است. برای جداسازی ویروس، روش های ایمونوهیستوشیم، سنجش سرولوژیکی، PCR و nested PCR مورد استفاده قرار گرفته است. آدنوویروس های جدا شده از طوطی سانان، از جنس سی آدنوویروس می باشند. در این جنس، گروه های PsAdV-۹، PsAdV-۸، PsAdV-۵، PsAdV-۲، PsAdV-۱ و PsAdV-۱۰ از طوطی سانان جدا شده است که در اکثر موارد، از نوع PsAdV-۲ بوده است. در حال حاضر، هیچ واکسنی برای PsAdV در دسترس نیست. در نتیجه، با پیشگیری از انتشار ذرات ویروس و ضدعفونی مناسب، گسترش عفونت محدود می شود. همچنین، استفاده از داروهای ضد ویروسی خاص، مانند سیدوفور، برای درمان برخی بیماری آدنوویروسی موثر بوده است.

مروری جامع بر درگیری طوطی سانان با سی آدنوویروس ها و سویه های شایع در پرندگان درگیر: ضایعات ماکروسکوپی و میکروسکوپی Keywords:

آدنوویروس ها , طوطی سانان , PCR , PsAdV-۲ , PsAdV