عوامل اقتصادی و جمعیت شناختی موثر بر مشارکت اقتصادی زنان روستایی در استانهای ایران با تاکید بر منحنی سن- مشارکت

این مطالعه بررسی اثر عوامل اقتصادی- اجتماعی بر وضعیت فعالیت اقتصادی زنان در مناطق روستایی استان های ایران با تاکید بر آموزش و منحنی سن-مشارکت مورد توجه قرار گرفت. از این رو، این پژوهش با استفاده از ریزداده های طرح هزینه و درآمد خانوار روستایی در چارچوب داده های شبه تابلویی انجام گرفت. نتایج حاصل از به کارگیری مدل لاجیت و روش حداکثر درستنمایی برای مطالعه عوامل موثر بر احتمال مشارکت زنان روستایی، با نمونهای شامل ۲۸۲۶۵ زن روستایی، نشان دهنده رابطه ای به صورت U وارونه بین سن و احتمال مشارکت زنان بودهاست؛ به عبارتی، احتمال ورود زنان جوان در گروه سنی ۳۴-۲۵ سال به بازار کار، بیش از سایر گروههای سنی بوده است. مطلقه، بیوه یا مجرد بودن زن، در مقایسه با متاهل بودن او، بر مشارکت زنان روستایی تاثیر مثبت دارد. بنابراین، با توجه به افزایش نرخ طلاق و نرخ تجرد در ایران، سیاستگذار اقتصادی باید به دنبال چارهاندیشی و ارائه راهکار مناسب در سال های پیشرو باشد. محصل بودن زنان و حضور فرزند زیر ۶ سال در خانوار، بر احتمال مشارکت زنان در بازار کار اثر منفی دارد درحالیکه اثر سطح آموزش بر مشارکت زنان U شکل است که نشان از دوگانگی بازار کار زنان در اقتصاد ایران دارد. در یک نگاه کلی، با در نظر گرفتن آیینه جمعیتی و فراوانی جمعیت زنان در سنین حدود ۳۵-۲۵ سال، تمایل بیشتر به مشارکت در گروه های سنی ۳۴-۲۵ و ۴۴-۳۵ سال و اشتغال بخش قابل توجهی از جمعیت زنان روستایی به تحصیل، در سالهای پیشرو، افزایش مشارکت زنان روستایی در بازار کار، دور از ذهن نیست.

Keywords:

مشارکت اقتصادی زنان روستایی , آموزش زنان , دادههای استانی ایران , روش داده های شبه تابلویی , منحنی سن- مشارکت اقتصادی