بررسی تغییر مکان گره ها در سازه های فضایی با تغییر قطر اعضای آنها

هموراه یکی از دغدغه های مهندسین طراح و مجری سازه های فضایی، محدود نمودن خیزهای ناشی از بارهای مرده و زنده، طبق توصیه آیین نامه سازه های فضاکار می باشد. همانطور که می دانیم یک سازه فضاکار بهینه به سازه ای اطلاق می شود که به کمترین تعداد اعضا یعنی کمترین میزان بارمرده و در عین حال، کمترین خیز ممکن طرح شود بطوریکه اهداف مهندسین و بهره برداران آن پروژه را میسر نماید. بنابراین شناخت عوامل تاثیرگذاربر تغییرات خیز ناشی از بارهای مرده و زنده یکی از مهمترین وظایف مهندسین این عرصه بشمار می آید. از مهمترین این عوامل می توان به تغییرات قطر اعضای یک سازه فضایی اشاره نمود که می تواند نقش بسزایی در تغییرمکان گره های آن سازه داشته باشد. لذا در این پژوهش با تغییر قطر تک تک اعضای یک سازه فضایی که به عنوان عرشه پل مورد استفاده قرار گرفته به بررسی خیزهای ناشی از بارهای مرده و زنده (متحرک) و تاثیر آن بر مقادیر این خیزها می پردازیم.

Keywords:

سازه های فضایی , عرشه پلها , قطر اعضا , خیز