بررسی اثر سپرده های بانکی بر نرخ تورم در اقتصاد ایران

در دهه های اخیر یکی از مهمترین مشکلات جامعه ایران در حوزه مسائل اقتصادی وجود نرخ های تورمیبالا بوده است؛ از این رو کنترل تورم و تثبیت اقتصادی همواره به عنوان یکی از مهمترین اهداف اقتصادیدولت در این سالها مورد توجه قرار گرفته است. پدیده تورم در بیشتر کشورهای جهان کم و بیش وجوددارد اما نرخ آن در جوامع و در زمان های گوناگون فرق می کند و کنترل تورم به عنوان یکی ازهدف های سیاست کلان اقتصادی، به دلیل آثار مخرب همواره مورد توجه اقتصاددانان بودهاست. با توجه به اهمیت سپرده های بانکی و نقش پر رنگ سیستم بانکی در نظام پولی و مالی کشورو به دلیل گسترش نیافتن مناسب بازارهای مالی و تاثیر آن در ایجاد تورم، رشد، رکود و کنترل نقدینگی،تحقیق حاضر به تاثیر ترکیب (ساختار) سپرده های بانکی بر تورم در ایران طی دوره زمانی ۱۳۸۱-۱۴۰۱میپردازد. برای این منظور از روش خودرگرسیونی با وقفههای توزیعی (ARDL) برای تخمین مدل تحقیق استفاده شده است. برای آگاهی از وجود رابطه تعادلی بلندمدت بین متغیرهای الگو، آزمون هم انباشتگی کرانه ها انجام شد. بر اساس نتایج کوتاهمدت، رشد اقتصادی (RGDP) اثری منفی بر نرخ تورم داشته و معادل ۰/۰۲- برآورد شد همچنین نتایج متغیر نقدینگی و متغیر نسبت سپرده های دیداری به مدت دار بر تورم مثبت و معنی دار است. این متغیرها به ترتیب معادل ۰/۳ و ۰/۷۵ در کوتاه مدت برآورد شدند. نتایج بلندمدت اثر متغیر رشد اقتصادی (RGDP) حدود ۰/۰۳- درصد برآورد شده که نتیجه معنی دار و مطابق با انتظارات تئوریک است. متغیر نقدینگی نیز با افزایش یک درصدی، نرخ تورم را با رشدی معادل ۰/۴۱ درصد مواجه کرده و معنی دار بوده است و همچنین اثر متغیر نسبت سپرده های دیداری به مدتدار بر نرخ تورم حدود ۱/۰۱ درصد برآورد شده که مطابق با انتظارات تئوریک است.

Keywords:

نرخ تورم , رشد اقتصادی , نقدینگی , نسبت سپرده های دیداری به مدت دار , الگوی خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی (ARDL)