مقایسه استفاده از دو روش راکتور پیرولیز و فرآیند انحلال انتخاب پذیر رسوبی در بازیافت زباله های تتراپک

در صنعت بسته بندیهای کارتن تتراپک برای نگهداری شیر خوراکی طراحی و توسعه پیداکرده بود اما امروزه کاربردهای متعددی در بسیاری از غذاها و نوشیدنیها دارد بنابراین بازیافت این نوع بسته بندیها به سبب وجود انواع مختلفی از مواد بازیافت پذیر که شامل ۷۵درصد کاغذ، ۲۵درصد پلی اتیلن و ۵ درصد آلومینیوم بوده و در تولید این نوع بسته بندی به کار میرود قابل اهمیت میباشد به علت وجود ساختار چندلایه در اسکلت این نوع بسته بندی ، مشکلات جدی و حائز اهمیتی در زمینه بازیافت این نوع از کارتنهای مرکب که برای نگهداری انواع نوشیدنیها و غذا استفاده میشود وجود دارد بسیاری از این بسته بندیها پس از سپری کردن طول عمر خود در مدت استفاده، بهعنوان زباله در محیط رها میشوند بنابراین اولویت ما باید انجام مطالعات علمی به جهت مدیریت این نوع از زباله ها و داشتن روش بازیافت مناسب برای آنها باشد در بررسی حاضر دو روش پیرولیز و انحلال انتخاب پذیر رسوبی برای بازیافت لایه های آلومینیومی-پلی اتیلنی موجود در بسته بندی تتراپک مورد ارزیابی قرار گرفت با توجه به اینکه در هر دو روش نتایج حاصله در توافق خوبی با استانداردهای تئوری میباشند بر این اساس پتانسیل بیشتری برای روش پیرولیز ضایعات تتراپک بنا به تسهیل بکار گیری و تعمیم آن به واحدهای نیمه صنعتی و صنعتی از منظر فنی وجود دارد

Keywords:

راکتور پیرولیز , فرآیند انحلال انتخاب پذیر رسوبی , ساختار تتراپک , بازیافت کارتن چند لایه , خمیر سازی آبی