توسعه مدل آنتروپی شانون-وینر بر مبنای پارادایم های توسعه شهری مبتنی بر اختلاط کاربری زمین شهری

اگرچه امروزه برتری و اهمیت رویکرد توسعه مختلط کاربری­های شهری در فرآیند شهرنشینی و برنامه­ریزی شهری، آشکار شده است؛ اما این رویکرد، ضرورتا یک رویکرد غالب نیست؛ بلکه ساختاری از شهر را تولید می­کند که مد نظر پارادایم­های معاصر توسعه شهری مبتنی براختلاط کاربری زمین شهری نظیر نوشهرگرایی می­باشد. برای پویایی این رویکرد جدید، نیاز به بازاندیشی در عوامل و عناصر شکل­دهنده ساختار و فرم شهری است که مولد تنوع باشند. شاخص «تنوع» زیرمجموعه «الگوی توزیع» به­عنوان یکی از اجزای  مدل ارزیابی اختلاط کاربری زمین شهری است. شاخص­های مطرح شده در این مدل به­ویژه «تنوع» بسیار پیچیده­اند؛ لذا جهت تبیین و شفاف­سازی این مفهوم به مطالعات بین­رشته­ای روی آورده و از مفاهیم «تنوع زیستی» وام­گرفته و بر مبنای پارادایم­های توسعه شهری مبتنی بر اختلاط کاربری زمین شهری که به­طور مستقیم بر محیط­زیست تاثیرگذار هستند، بسط داده شده است؛ علاوه بر شاخص­های استخراج شده ازنظریات، مدل­ها و روش­های ارزیابی «تنوع» بر اساس روش «تحلیل محتوی کیفی»، با استفاده از «روش دلفی» بر پایه نظرات خبرگان و متخصصین شاخص­های جدیدی استخراج وجهت ارزیابی و اولویت­بندی نتایج استخراج شده از روش­های آماری، نمودار «نقاط پراکنده» با معیار «نقطه شکست»، «ضریب هماهنگی کندال» به­منظور ارزیابی میزان اتفاق­نظر اعضاء پنل و میزان اطمینان نسبت به شاخص­های اجماع شده و روش پردازش داده­های «تحلیل محتوی» استفاده و برآیند همه مفاهیم و شاخص­های مورد بررسی، با­عنوان «مدل تنوع مکان (PDM)» تبیین شد. این مدل شامل ۴ دسته و ۱۲ شاخص می­باشد که درواقع دسته «الف» با میانگین وزن دسته (۳۱۰/۰) بیشترین اهمیت و دسته «د» با میانگین وزن دسته (۱۸۰/۰) کم­ترین اهمیت را دارد.

Keywords:

مدل آنتروپی شانون- وینر , پارادایم های توسعه شهری , کاربری زمین مختلط , تنوع , مدل تنوع مکان (PDM)