تدوین الگوی توسعه اجتماع محلی در شهرهای اسلامی

مبحث توسعه اجتماع محلی به رغم سابقه نسبتا طولانی در متون و نوشتارهای علمی و اجرایی، در اواخر دهه ۱۹۸۰ در قالب نظریه توسعه محلی مورد توجه قرار گرفت. این در حالی است که شاخص­های مربوط به توسعه اجتماع محلی در شهرهای اسلامی به رغم وجود بنیادهای معرفتی آن در کانون توجه پژوهشگران قرار نداشته و پژوهش­های انجام شده در این مورد بسیار اندک­اند. از این­رو شناسایی شاخص­ها و میزان اهمیت آنها برای تدوین الگویی در جهت توسعه اجتماعات محلی مناسب با شرایط شهرهای اسلامی می­تواند این رهیافت برنامه­ریزی را بیش از پیش در شهرهای اسلامی کاراتر سازد. هدف این پژوهش، شناسایی عناصر الگوی توسعه اجتماعات محلی در شهر اسلامی است و روش این مطالعه با توجه به سوالات و اهداف پژوهش، کیفی است که در دو مرحله بازبینی مدون متون و پیمایشی- مصاحبه با خبرگان به روش دلفی- صورت گرفته است. حجم نمونه مطالعاتی ده نفر از صاحب­نظران حوزه توسعه اجتماع محلی و شهر اسلامی هستند که به شکل هدفمند انتخاب شده­اند. یافته­های پژوهش نشان داده است که ابعاد اصلی الگوی مورد نظر شامل ۴ مولفه، ۱۳ معیار و ۲۳ شاخص می­باشد که در این الگو، وزن هر دسته و ترتیب اهمیت شاخص­ها در هر دسته نشان داده شده است. طبق نظر خبرگان مهم­ترین مولفه مربوط به سیاست­های کاربردی توسعه اجتماع محلی با امتیازی برابر با ۳۱/۸ است که دارای معیارهایی چون عدالت­محوری، مسئولیت­پذیری، توانمندسازی و مشارکت در امور محله می­باشد. پس از آن مولفه سرمایه اجتماعی محله با امتیاز ۲۷/۸، دارایی­های مالی محله با امتیاز ۲۳/۸ و مولفه نهادها و عوامل اثرگذار با امتیاز ۱۵/۸ قرار دارند. در پایان دور سوم روش دلفی، ضریب هماهنگی کندال برای این پژوهش معادل ۵۹/۰ بدست آمد که به مقدار نسبتا متوسط تا زیاد می­توان به ترتیب عوامل آن اعتماد کرد.

Keywords:

اجتماع محلی , توسعه اجتماع محلی , شهر اسلامی , روش دلفی , مشارکت