بررسی اثرات فصلی بودن فعالیت های گردشگری بر امنیت شغلی شاغلین بخش گردشگری (مطالعه موردی: شهر سرعین)

اهمیت صنعت گردشگری که اقتصاددانان آن را سومین صنعت بزرگ دنیا می­دانند، به اندازه­ای است که هر کشوری علی رغم میزان سطح توسعه­ای که دارد، خواهان اثرات مثبت آن اعم از توسعه اقتصادی، ارتقا ارتباطات و صلح بین المللی، بهبود استاندارد زندگی، حفاظت از میراث فرهنگی و ... است. گردشگری بیش از ۷/۸ درصد از استخدام جهانی و یک شغل به ازای هر ۵/۱۱ شغل موجود در جهان را به خود اختصاص داده است. با این وجود، یکی از انتقادات وارد آمده بر اشتغال­زایی گردشگری، فصلی بودن آن است. این پدیده که می­توان گفت گریبان­گیر هر مقصد گردشگری است؛ بر امنیت شغلی فعالین حوزه گردشگری تاثیرگذار است. هدف پژوهش حاضر که از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی و پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است؛ بررسی تاثیر فصلی بودن، بر دو بعد مهم امنیت شغلی یعنی درآمد و ثبات شغلی است. در این پژوهش، میانگین درآمد و تعداد کارکنان قراردادی در فصول مختلف سال و همچنین دیدگاه ۱۰۵ شاغل گردشگری در مورد تاثیر فصلی بودن بر درآمد و ثبات شغلی آن­ها (با استفاده از آزمون T) در ۳ حوزه فعالیتی گردشگری یعنی هتل، رستوران و فروشگاه­های عرضه سوغات در شهر سرعین، در قالب پرسشنامه مورد ارزیابی قرار می­گیرد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که میانگین درآمد و توزیع کارکنان قراردادی در سرعین، در فصول مختلف، متفاوت است؛ به این ترتیب که این دو شاخص در فصل تابستان به بیشترین مقدار خود و به ترتیب در فصول بهار، پاییز و زمستان کاهش می­یابند. هم چنین فعالین این حوزه اثر فصلی بودن گردشگری (که بر تعداد گردشگران هر فصل) را بر میزان درآمد و احساس ثبات شغلی خود را تایید می­کنند. راه­کارهایی از جمله متنوع سازی بازار هدف گردشگری، برگزاری جشنواره و رویدادها و ایجاد مشوق­هایی مانند قیمت­گذاری متفاوت در فصول کم رونق می­تواند موجب تعدیل اثرات نامطلوب فصلی بودن شود.

Keywords:

گردشگری , فصلی بودن , امنیت شغلی , شهر سرعین