بررسی تطبیقی تاثیر فرم در شعر-نثرهای بیژن نجدی و آرتور رمبو

در نظریه های ادبی تعاریفی از فرم شده که هرکدام در زمینه اجتماعی و ادبیت اثر جایگاه و اهمیت شاخصی دا شته و معطوف به شرق و غرب هم نی ست . همانطور که می دانیم ،فرم تعریف واحدی ندارد و تعاریفی که از آن شده به تفاریق تحت الشعاع نوع ادبی است که شاعر یا نویسنده از اثر خود انتظار ظهور دارد؛ در بررسی دو تعریف نزدیک به لحاظ ت شابهات فرمی ، از شاعر معا صر ایرانی ، یعنی بیژن نجدی و شاعر فران سوی آرتور رمبو که شعر-نثرهای بدیعی سرودهاند، نقاط ا شتراک نظریه فرم در شعر را بازنمایی می کند. در این مقاله سعی شده منتخبی از اشعار بیژن نجدی و آرتور رمبو با رویکرد تطبیقی بررسی شود. نقاط اشتراک فرم در قلمروهای سبکی شاعران مورد مطالعه این مقاله چنین است که ، ماهیت شعر را بیماری ، جنایت ، نفرین ، شده ضد قهرمان و... می دانند؛ شعر باید زبانی پیدا کند که در مقام مقایسه با رمزگان موجود فرای خود باشد. بین این زبان و شاعر که نهانبین است شباهتی وجود دارد. برخلاف سایر نحله های فکری و ایدئولوژیکی اولین ساحت کسی که می خواهد ابژهشعر شاعر با شد، خلق و تعریف به ”من ” و ”باز هم ”من ” و باز هم ”من ” ا ست . او روح خود را با تعریف هگل از تاریخ می کاود، کنکاش می کند می آزماید و فرامی گیرد. به محض اینکه خود را شناخت ، باید به و سیله فرم پرور شش دهد. ساده نیست روحیه دیوآسا و نهانبین ساختن ؛ در نقطه مقابل شاعر کسی است که آنچه را می داند بیان می کند، چون گمان می رود که آگاهانه می سراید آنگاه مقابل سوژههایی است که از آنها خلق روایت می کند. در این مقاله ، تعریف فرم، با توجه به زمینه و تاریخ ادبیات شعر مدرن، به صورت تطبیقی بررسی شده است .

Keywords:

بیژن نجدی , آرتور رمبو , شعر-نثر , شعر مدرن , هگل