خوانش منظر باستان شناختی

محیط زندگی امروز، برآیند روابط میان مردمان زیسته درآن و طبیعت، از زمان پیدایش گونه انسان بر روی کره زمین تا به امروز است. فعالیت های انسانی و تغییرات ناشی از آن در بستر مکان، تحت تاثیر اعتقادات و نیاز ها و عوامل بازدارنده و تقویت کننده طبیعی روی داد و با تغییرنسل ها و تغییرات اقلیمی اشکال مختلفی پیدا کرد که امروزه شاهد بقایای آن هستیم. منظرکنونی که نشانه های گذشته را دارد، منظر باستان شناسی نام دارد که حاصل ترکیب عناصر عینی و ذهنی است. بخش عینی آن آثار باستانی است، اما بخش ذهنی آن شامل روابط جوامع، فرهنگ و تغییرات آن، که اغلب مغفول میماند؛ در صورتیکه که این بخش نادیده بسیار پویا بوده و نقش بسزایی در شکل گیری عینیت موجود داشته است.در این مقاله تلاش شده است تا از طریق پدیدارشناسی منظر باستانی، روشی جهت خوانش آن در ادراک انسان معاصر ارائه شود. این روش با درنظر گرفتن سلسله مراتب وقایع تاریخی-فرهنگی و عینیت بازمانده از آن ها، همچنین پیوند انسان های زیسته در آن با محیط طبیعی اطرافش، از طریق ترجمان آن در ادراک انسان امروزی، خوانشی ارائه دهدکه علاوه بر تاکید بر حفاظت از ساختار های عینی باستانی، پیوستگی این مناظر را با بستر آن حفظ نماید و منظر باستانی را از صرف حفاظت، به منظری پویا و تعامل پذیر با انسان امروزی تبدیل کند.

Keywords:

کلید واژه ها: باستان شناسی منظر , پدیدارشناسی , طبیعت , فرهنگ , عینیت , ذهنیت