خوانش الزامات طراحی فضاهای بینابین بیوفیلیک در مجموعه های مسکونی شهر تهران (مطالعه موردی: فاز یک شهرک اکباتان)

امروزه روش های گوناگونی در عرصه طراحی معماری مطرح شده است که طراحی بیوفیلیک، از مطرح ترین و موثر ترین آن هاست. طراحی بیوفیلیک به جایگاه انسان در طبیعت و همچنین جایگاه جهان هستی در زندگی بشریت می پردازد. تاثیراتی که محیط اطراف و طبیعت بر روح انسان و زندگی جسمانی وی میگذارد به طور اساسی و ریز بینانه ای در معماری بیوفیلیک بررسی شده است. در این راستا مقاله حاضر کوشیده است با روش تحلیل ساختاری، الزامات موثر بر طراحی معماری بیوفیلیک فضاهای بینابین شهری در فاز یک شهرک اکباتان تهران را بازشناسی و خوشه بندی کند. داده های نظری با روش اسنادی و داده های تجربی با روش پیمایشی بر پایه تکنیک دلفی تهیه شده است. جامعه آماری ۲۰ نفر از خبرگان و متخصصین شهری بر اساس نمونه گیری گلوله برفی می باشد. ۵۵ پیشران اولیه در ۶ دسته احصاء و شناسایی شده با روش تحلیل اثرات متقابل ساختاری در نرم افزار MICMAC پردازش شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد الگوی کلی پراکندگی الزامات مورد مطالعه از نظر تحلیل اثرات متقابل بیانگر وضعیت یک سیستم محیطی ناپایدار است که در آن الزامات طراحی فضاهای بینابین بیوفیلیک از نظر اثرگذاری و اثرپذیری، حالت پیچیده و بینابین دارد که تمرکز الزامات بیشتر در خوشه عوامل مستقل است. الگوهای کلی، ترکیب اجزا و زیستگاه و اکوسیستم ها به ترتیب با کسب میزان تاثیرگذاری مستقیم ۳۱۱، ۲۹۶ و ۲۷۸ در جایگاه اول تا سوم قرار گرفته اند به عنوان کلیدی ترین الزامات طراحی فضاهای بینابین بیوفیلیک در مجموعه مسکونی فاز ۱ شهرک اکباتان تهران انتخاب شدند.

Keywords:

تحلیل ساختاری , فضاهای بینابین , بیوفیلیک , مسکونی , شهر تهران