اهمیت پرتودهی هسته ای جهت کاهش آلودگی های میکروبی مواد غذایی

پرتو دهی مواد غذائی نوعی فرآیند سرد برای سالم سازی مواد غذائی محسوب می شود. براساس اتفاق نظر اعضای سازمان غذا و دارو، کشاورزی و مجمع کدکس غذائی، سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۸۳ پرتو دهی مواد غذائی به عنوان فناوری سالم و موثر جهت نگهداری غذا پذیرفته و برای آن استاندارد عمومی کدکس با کد مخصوص تدوین گردید. در این تحقیق، به منظور بررسی خصوصیات پرتودهی هسته ای، نحوه عملکرد و مکانیسم های تاثیرگذار آن بر میکروارگانیسم ها و نیز کاربردهای اساسی آن طراحی گردید. تغییرات نامطلوبی که در برخی از مواد غذائی پرتو داده ظاهر می شود، ممکن است به طور مستقیم به علت پرتو و یا به طور غیر مستقیم در نتیجه واکنش های که پس از پرتو دادن اتفاق افتاده ایجاد گردد. در صورت انجام فرآیند پرتودهی در شرایط بی هوازی تولید طعم و آرومای نامطلوب به حداقل می رسد. جهت به حداقل رسانیدن طعم نامطلوب، لازم است فرآیند پرتودهی در دمای انجماد انجام شود. تغییرات احتمالی از نظر تغذیه در اثر پرتودهی به چندین فاکتور از جمله دوز پرتودهی، نوع ماده غذایی، بسته بندی، شرایط نگهداری مثل درجه حرارت و زمان نگهداری ارتباط دارد. این فناوری جهت افزایش مدت زمان ماندگاری و حذف میکروارگانیسم های مولد فساد و همچنین بهبود ویژگی های کیفی در فراورده های غذایی استفاده نمود. لازم به ذکر است که روش های بالقوه و پایدار در فراوری محصولات غذایی با کمک انرژی هسته ای جهت دستیابی به دانش بومی ارزشمند، امری ضروری در چشم انداز ایران ۱۴۰۴ مطرح می باشد.

Keywords:

پرتودهی , انرژی هسته ای , حذف میکروارگانیسم ها , کدکس غذایی , مواد غذایی