ملاحظات فقهی و قانونی همانند سازی انسان

پس از موفقیت مکتشفین در شبیه سازی گیاهان و نباتات، دانشمندان به تحقیقات علمی در جهت دستیابی به شبیه سازی اعضای بدن انسان پرداختند تا از این طریق بتوانند در پیوند اعضای حیاتی انسان، جان بیماران را نجات داده و شرایطی برای ادامه زندگی آنان فراهم کنند. توفیق در این عرصه، دانشمندان را به شبیه سازی انسان ترغیب کرد و این علم در حال حاضر در سطح جهانی دارای پیشرفت های چشمگیری بوده و شرایط شبیه سازی انسانی را فراهم نموده است. لیکن این پیشرفت علمی، موافقان و مخالفانی را در سطح بین المللی داشته و علاوه بر دولت ها پیروان ادیان و مذاهب را نیز درگیر احکام مربوط به آن نموده است. پیروان مسیحیت در جواز یا عدم جواز این پیشرفت پزشکی، نظرات متفاوتی داشته و در میان فقها و علمای اسلامی نیز، این دوگانگی مشاهده می شود. اکثر قریب به اتفاق علمای اهل تسنن، مخالف شبیه سازی انسان بوده و در میان اعلمای شیعه نیز دو ددستگی در جواز یا عدم جواز وجود دارد. نکته حائز اهمیت آن که با وصف معایب و محاسن همانند سازی انسان، ا ین پیشرفت غیرقابل انکار بوده و علم پزشکی به دلیل مخالفت های مذهبی، از این پیشرفت ارزشمند چشم پوشی نخواهد کرد، لذا لازم است ضمن صدور جواز در خصوص همانند سازی انسان در سطح محدود و قانونی، احکام مرتبط با انسان شبیه سازی شده نیز توسط فقها اعلام تگردد و از منظر قانونی هم اصلاحات لازم در قوانین موضوعه پیش بینی شود.

Keywords:

شبیه سازی انسان , حرمت , اباحه , احکام فقهی , شبیه سازی درمانی