ارزیابی تاثیر غلظت های زیر حدکشنده دیازینون و آندوسولفان بر پاسخ بویایی تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) انگشت قد با استفاده از محرک های بویایی

هدف بررسی حاضر یافتن تاثیر غلظت­های زیر حدکشنده­ دیازینون و آندوسولفان (آفت­کش­های کشاورزی) بر پاسخ بویایی بچه تاس ماهیان ایرانی (Acipenser persicus) انگشت قد بود. در این مطالعه، محدوده وزنی بچه ماهیان ۹-۷ گرم و دامنه طولی ۱۳-۱۰ سانتی­متر بود. برای مطالعه کمی و کیفی اثرات محیطی بر پاسخ های بویایی، از اسیدهای آمینه گلیسین و آلانین (با غلظت ۰۰۱/۰ مول بر لیتر به عنوان محرک بویایی)، عصاره دافنی (شاهد مثبت) و آب معمولی (شاهد منفی) هر یک با پنج تکرار استفاده شد. پاسخ­های بویایی بچه ماهیان در آب معمولی کارگاه و غلظت­های زیر حدکشنده ۱۰LC و ۵۰LC۱/۰ دیازینون و آندوسولفان بعد از ۲۴، ۴۸ و ۹۶ ساعت نگهداری، مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج، پاسخ­های بویایی به محرک های بویایی در هر دو غلظت ۱۰LC و ۵۰LC۱/۰ دیازینون با افزایش غلظت و گذشت زمان نسبت به شاهد روند کاهشی نشان داد. غلظت ۵۰LC۱/۰ آندوسولفان، موجب کاهش بیشتری در پاسخ بویایی نسبت به شاهد شد. این نتایج پیشنهاد می کنند که عوامل محیطی بر پاسخ های بویایی در تاس ماهی ایرانی موثر هستند.

Keywords:

Olfactory Preference , Feeding Behavior , Diazinon , Endosulfan , Persian Sturgeon