اثرات متقابل کشت توام برنج و میگوی رودخانه ای شرق (Macrobrachium nipponense)

کشت توام برنج و میگو در سطح جهانی به سبب بازده اقتصادی آن گسترش قابل توجهی داشته است. هدف این مطالعه بررسی اثر متقابل کشت توام میگوی رودخانه ای شرق و برنج بر کیفیت و ماندگاری میگوی پس از عمل آوری (نمک سود کردن) و محصول برنج بود. از این رو، میگوها پس طی مراحل پرورش، نمونه برداری و نمک سود شدند. سپس ترکیبات مغذی میگوی بازه های زمانی صفر (شاهد، زمان عمل آوری) تا دوازده هفته پس از عمل آوری (هر ۲ هفته یک بار) بررسی شد. علاوه بر آن شاخص های رشد میگو هر دوهفته یک بار و شاخص های ریختی و عملکردی گیاه برنج در انتهای هفته دوازدهم ارزیابی شد. نتایج ارزیابی نشان داد که در مجموع، تمامی شاخص های بررسی شده از قبیل نرخ رشد ویژه، کارایی ضریب تبدیل و درصد بقای میگوها و نیز ترکیبات شیمیایی بدن میگو مانند پروتئین، چربی و رطوبت در میگوی نمک سود شده پرورش یافته طی کشت توام با برنج در حد مطلوبی بودند. همچنین، کشت توام برنج و میگو، اثرات قابل توجهی روی تمامی صفات ریختی و عملکردی گیاه برنج مانند میزان کلروفیل کل برگ، ارتفاع بوته، تعداد پنجه و تعداد پنجه بارور در هر خوشه، طول و عرض برگ پرچم، طول خوشه، عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، تعداد دانه پر در هر خوشه و میزان زیست توده گیاهان برنج کشت شده در کشت توام با میگو در مقایسه با تیمار کود شیمیایی داشت.

Keywords:

میگوی رودخانه ای شرق , نمک سود , کود شیمیایی , برنج