رتبه بندی واحدهای تصمیم گیرنده با استفاده از مقادیر خوش بینانه و بدبینانه کارایی متقاطع

تکنیک تحلیل پوششی داده ها نخستین بار در سال 1977 توسط چارز و بنکر در مقاله ای تحت عنوان CCR معرفی شد. این تکنیک روشی برای محاسبه میزان کارایی واحدهای تصمیم گیرنده است. میزان کارایی هر یک از واحد های تصمیم گیرنده که با این روش محاسبه می شوند مقداری بین صفر ویک است. بعد از محاسبه میزان کارایی واحد های تصمیم گیرنده این واحدها را بر اساس میزان کارایی شان رتبه بندی می کنند. به سادگی مشخص می شود که واحد هایی که میزان کارایی شان بیشتر است رتبه بهتری دارند. اما برای رتبه بندی واحد هایی که میزان کارایی شان برابر است محققان و دانشمندان تحلیل پوششی داده ها روش هایی را پیشنهاد کرده اند مثل روش اندرسون و پیترسون و سکستون. در روش سکستون برای ارزیابی متقاطع واحدهای تصمیم گیرنده از تابع دومین هدف خوش بینانه استفاده می شود. در این مقاله پیشنهاد می کنیم در ارزیابی متقاطع واحد های تصمیم گیرنده علاوه بر تابع دومین هدف خوش بینانه از تابع دومین هدف بدبینانه استفاده کنیم که در این صورت مقادیر ارزیابی متقاطع به صورت بازه ای بدست می آیند. در نهایت برای رتبه بندی واحد های تصمیم گیرنده دو روش رتبه بندی بازه ای معرفی شده است. همچنین تمام داده های مساله به صورت بازه ای در نظر گرفته شده اند.