ارزیابی تغییرات زمانی خشکسالی با استفاده از آزمون من- کندال و شیب سن در استان کرمان طی سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۸

بررسی روند تغییرات خشکسالی ها به عنوان یکی از پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم که محدودیت شدید منابع آب را به دنبال دارد امری ضروری می باشد و در صورت وجود تغییرات افزایشی اقدامات لازم در جهت مدیریت منابع آب باید صورت پذیرد.  در پژوهش حاضر روند تغییرات شاخص خشکسالی بارش- تبخیرتعرق استاندارد شده (SPEI) برای ایستگاه های سینوپتیک استان کرمان طی سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۸ ارزیابی گردید. بررسی روند تغییرات سری های زمانی SPEI  با استفاده از دو آزمون من- کندال و شیب خط سن انجام شد. نتایج نشان داد از بین ایستگاه های مطالعاتی، شهربابک دارای بیشترین فراوانی و بالاترین شدت خشکسالی طی دوره آماری مورد مطالعه بوده است. تغییرات فصلی خشکسالی نشان داد روند صعودی معنی داری در تمامی فصول سال در ایستگاه های مطالعاتی وجود داشته است. تغییرات سالانه شاخص SPEI نیز روند صعودی خشکسالی در تمامی ایستگاه های مطالعاتی طی دوره آماری ۲۰۱۸-۱۹۹۰ را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد در بازه­ی زمانی ۱۹۹۶-۱۹۹۰،   شیب خط روند شاخص SPEI مثبت بوده که بیانگر کاهش خشکسالی در استان کرمان طی این بازه زمانی می باشد. این درحالیست که شیب روند شاخص SPEI در بازه­های زمانی ۲۰۱۰-۱۹۹۷ و ۲۰۱۸-۲۰۱۱ منفی بوده که حاکی از افزایش شدت خشکسالی در استان کرمان طی سال های اخیر می باشد.

Keywords:

خشکسالی , SPEI , من- کندال , سن , استان کرمان