تاثیر چند جدایه تریکودرما و ریزوباکتر در مهار عامل پژمردگی فوزاریومی طالبی

با توجه به اهمیت مهار زیستی بیمارگرهای گیاهی، تحقیق حاضر به منظور یافتن آنتاگونیست هایی با خاصیت بازدارندگی روی عامل پژمردگی فوزاریومی طالبی (FOM) Fusarium oxysporum f. sp. melonis اجرا شد. ابتدا در شرایط آزمایشگاهی اثر بازدارندگی چهار جدایه تریکودرما شامل harzianum Tr۳ Trichoderma، T. harzianum ۲، T. longibrachiatum و T. asperellum Tr۱۴ و ۵۲ باکتری جدا شده از فراریشه گیاه تلخ بیان روی FOM بررسی شد. براساس نتایج سه جدایه تریکودرما و دو جدایه باکتری (B۱ و B۲) انتخاب و به همراه باکتریBacillus subtilis MCC۰۰۶۷  ازنظر پتانسیل مهار بیماری پژمردگی فوزاریومی طالبی و تاثیر روی ویژگی های رشدی گیاه در گلخانه ارزیابی شدند. جدایه ها به صورت بذرمال و اضافه شدن در خاک استفاده شدند. در بررسی های آزمایشگاهی، در آزمون کشت متقابل، درصد بازدارندگی جدایه های تریکودرما به طور تقریبی از ۶۲ تا ۷۵ درصد و بازدارندگی جدایه های باکتری منتخب از ۴۶ تا۶۰ درصد متغیر بود. در شرایط گلخانه جدایه های آنتاگونیست قادر به ممانعت از وقوع بیماری پژمردگی فوزاریومی روی طالبی نبودند ولی باعث تاخیر در شروع بیماری و کندتر شدن روند پیشروی شدند. در زمان ۴۰ روز بعد از کشت شدت بیماری در تیمارهای حاملT. harzianum Tr۳  و T. longibrachiatum به طور معنی دار کمتر از سایرین بود. آنتاگونیست ها تاثیر معنی داری در افزایش طول ریشه نداشتند ولی باعث افزایش حجم ریشه شدند. تاثیر آن ها در سایر شاخص های رشدی متفاوت بود. به طور کلی، در افزایش شاخص های رشدی، باکتری B۲ و در مهار بیماری در گلخانه قارچ هایT. harzianum Tr۳  و T. longibrachiatum موثرترین تیمارها بودند.

Keywords:

Antagonist , Biocontrol , Disease severity , Growth inhibition , آنتاگونیست , بازدارندگی از رشد , شدت بیماری , مهار زیستی