بررسی اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری بر کاهش علایم افسردگی، اجتناب شناختی-رفتاری دانشجویان

مقدمه: یکی از مشکلات و ناراحتی های روانی شایع در بین دانشجویان خوابگاهی، افسردگی و وجود نشانه های آن است. هدف پژوهش تعیین اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری برکاهش علایم افسردگی، اجتناب شناختی-رفتاری دانشجویان بود. روش: در این پژوهش شبه آزمایشی از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، تعداد شصت نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه های مرکز آموزش عالی امام رضا اندیمشک به شکل نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فعال سازی رفتاری و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه افسردگی، پرسشنامه اجتناب شناختی-رفتاری بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری بر کاهش علایم افسردگی (۰۱/>F=۱۱/ ۲۶=p) و اجتناب شناختی-رفتاری (۰۵/>F=۷/o۲=p) اثربخش بوده است. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری بر کاهش علایم افسردگی و اجتناب شناختی-رفتاری اثربخش بوده است. با توجه به اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری بر علایم افسردگی و اجتناب شناختی-رفتاری، درمان فعال سازی رفتاری می تواند برای مراجعینی که جهت دریافت درمان کارآمد و کوتاه مدت به مراکز مشاوره دانشجویی مراجعه می کنند ، گزینه درمانی مناسبی باشد.

Keywords:

Behavioral Activation Therapy , Depression , Cognitive-Behavioral Avoidance , درمان گروهی فعال سازی رفتاری , افسردگی , اجتناب شناختی-رفتاری