مدیریت منابع انسانی سبز و عملکرد زیست محیطی، نقش میانجی سرمایه فکری سبز و رفتار طرفدار محیط زیست

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی، با نقش سرمایه فکری سبز و رفتار طرفدار محیط زیست است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) اصفهان به تعداد ۲۰۰۰ نفر می باشد و حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ۳۲۲ نفر برای نمونه تعیین شد. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت در دسترس بوده است. داده ها با استفاده از پرسشنامه منابع انسانی سبز (موسی و عثمان، ۲۰۲۰)، عملکرد محیطی (کیم و همکاران، ۲۰۱۹)، سرمایه فکری سبز (هوانگ و کونگ، ۲۰۱۱)، رفتار طرفدار محیط زیست (رابرسون و کارلتون، ۲۰۱۷) جمع آوری گردید. جهت تعیین روایی از روایی محتوایی و روایی همگرا و برای بررسی پایایی از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای spss و smart pls استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی تاثیر معناداری دارد. همچنین مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی با نقش میانجی سرمایه فکری سبز اثر معناداری دارد. در نهایت مدیریت منابع انسانی سبز بر عملکرد زیست محیطی با نقش میانجی رفتار طرفدار محیط زیست نیز تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

کلید واژه ها: مدیریت منابع انسانی سبز , سرمایه فکری سبز , رفتار طرفدار محیط زیست , عملکرد زیست محیطی