خویشاوندسالاری و بی تفاوتی سازمانی کارکنان: تحلیل نقش میانجی سرمایه اجتماعی

توجه ویژه به نیروی انسانی به عنوان اصلی ترین عامل ارتقای بهره وری در سازمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ به نحوی که هر عاملی که موجب بی تفاوتی و تلاش حداقلی افراد نسبت به اهداف سازمان می شود باید به سرعت شناسایی شود و مورد اصلاح قرار گیرد. از همین رو هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خویشاوندسالاری بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان با نقش میانجی سرمایه اجتماعی در سازمان های دولتی استان لرستان است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است که در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی قرار می گیرد. جامعه آماری پژوهش تعداد ۱۳۳۱ نفر از کارکنان ادارات کل ستادی استان لرستان مستقر در شهر خرم آباد بودند. از این میان نمونه ای به تعداد ۲۹۷ نفر به روش تصادفی طبقه ای از میان آن ها انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد و همکارانش (۱۳۸۹)، سرمایه اجتماعی ناهاپیت و گوشال (۱۹۹۸)، و خویشاوندسالاری آراسلی و تامر (۲۰۰۸) استفاده شد. در این پژوهش روش های آماری توصیفی و استنباطی و برای تحلیل داده های پژوهش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار pls به کار رفت. نتایج پژوهش نشان داد خویشاوندسالاری از طریق سرمایه اجتماعی دارای اثر مثبت و معنی دار بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان در سازمان های دولتی استان لرستان است.

Keywords:

بی تفاوتی سازمانی , خویشاوندسالاری , سازمان های دولتی , سرمایه اجتماعی