بررسی رابطه انسان و مکان در فرایند طراحی معماری با رویکرد پدیدار شناسی

انسان را می توان سرآمد آفرینش های خداوند تمایل دارد تا بر طبیعت چیره شود رو بتواند نیازهای خود را از طریق آن به عرصه ظهور برساند طراحان در صورت استفاده موثر از رابطه انسان و مکان در خلق فضا می توانند محیط های با معنا و با هویت بیافرینند. پدیدارشناسی به دلیل داشتن قابلیت شناخت رابطه انسان و مکان می تواند به طراحان در فرآیند طراحی کمک کند . تبیین نسبت رابطه انسان و مکان در فرآیند طراحی معماری با رویکرد پدیدارشناسی طراحان در صورت استفاده موثر از رابطه انسان و مکان در خلق فضا میتوانند محیط های بامعنا و باهویت بیافرینند . پدیدارشناسی به دلیل داشتن قابلیت شناخت رابطه انسان و مکان میتواند به طراحان در فرآیند طراحی کمک کند . این نیازها به دو دسته نیازهای مادی و معنوی تقسیم می گردد از جمله نیازهای مادی احتیاج به ساخت امکاناتی است که انسان در طول زندگی خود از آنان استفاده می کند معماری به عنوان یکی از نیازهای مادی ،انسان، همواره مورد توجه بوده است. پدیدارشناسی که در پی شرح آشکارگی پدیدارها بر آگاهی ما است، پس از ورود به عرصه ،معماری، نگرشی خاص نسبت به شناخت هستی ارائه داد که در آن با استناد به معماری حواس و با استفاده از تجربیات و خاطرات انسان اثری را خلق میکند که در آن به انسان به عنوان عامل اصلی مرتبط با طبیعت نگریسته می.شود در واقع پدیدارشناسی به عنوان یک نقطه عزیمت مطمئن توانست نوعی از تفکر فرا نوگرا را ارائه دهد که در آن ،انسان دگرگون کننده نوع نگاه به محیط پیرامون خود میباشد در نوشتار حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و جمع آوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای کوشیده ایم رابطه متقابل ،انسان طبیعت و معماری را نشان دهیم و سپس از دیدگاه پدیدارشناسی آن را بررسی کنیم و بیان کنیم که چگونه این دیدگاه می تواند، در انتها در الهام گیری ایده پردازی و فرآیند طراحی معماری موثر باشد.

Keywords:

پدیدار شناسی , طبیعت , طراحی معماری , انسان