اثر بخشی مهارت همدلی بر انعطاف پذیری و رابطه مادر فرزند در مادران کودکان عقب مانده ذهنی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مهارت همدلی بر انعطاف پذیری و رابطه مادر فرزند در مادران کودکان عقب مانده ذهنی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران کودکان عقب مانده ذهنی ۶ تا ۱۰ ساله تحت حمایت سازمان بهزیستی شهر خرم آباد در سال ۱۴۰۱بود. نمونه مورد مطالعه شامل ۴۰ نفر از مادران کودکان عقب مانده ذهنی که با استفاده از نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو کنترل و آزمایش (هر گروه۲۰ نفر) قرار گرفتند. سپس پرسشنامه های پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال (CFI)(۲۰۱۰) و پرسشنامه رابطه والد-کودک فاین و همکاران (PCRS) (۱۹۸۳) بر روی آنان اجرا شد و همچنین از پروتکل آموزشی مهارت همدلی لطفی و کاشانی (۱۳۸۶) استفاده شد نتایج تحلیل کوارایانس نشان داد که مهارت همدلی به طورقابل توجهی باعث افزایش انعطاف پذیری (کنترل و جایگزینها) و بهبود رابطه مادر-فرزند در مادران کودکان عقب مانده ذهنی شده است.

Keywords:

همدلی , انعطاف پذیری , رابطه مادر-فرزند , کودکان عقب مانده ذهنی