نقش بازی درمانی کودک محور بر ارتقای خودکارآمدی و کاهش رفتارهای تکانشی دانش آموزان در معرض خطر دوره ابتدایی در دوران پساکرونا

سالهای اولیه زندگی برای تحول چندبعدی کودکان و شکل گیری پایه های زندگی مهم تلقی می شوند. روشهای متعددی برای افزایش خودکارآمدی و کاهش رفتارهای تکانشی در دانش آموزان وجود دارد. یکی از رویکردهای موثر، بازی درمانی کودک محور است . تجربه حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی کودک محور بر خودکارآمدی و رفتارهای تکانشی دانش آموزان در معرض خطر دوره ابتدایی صورت گرفت . در این تجربه ، از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده ش د. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مدارس ابتدایی شهرستان هوراند استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند که ۳۰ نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس و برحسب شرایط ورود به پژوهش ، از مدارس ابتدایی شهرستان هوراند استان آذربایجان شرقی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل قرار گرفتند (۱۵ نفر در هر گروه). گروهها، مقیاسهای خودکارآمدی کودکان ویلر و لد (۱۹۸۲) و تکانشی بودن هیرشفیلد (۱۹۶۵ ) را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. و با استفاده از مشاهدات، مصاحبه ، پرسشنامه و استفاده از گزارشات مشاوران، معلمان و اولیا، اطلاعات لازم گردآوری گردید. بازی درمانی کودک محور برای گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت انفرادی و گروهی انجام شد. گروه کنترل مداخل ه ای دریافت نکرد. بر اساس تجزیه و تحلیل یافته ها و نتایج ، بازی درمانی کودک محور موجب افزایش خودکارآمدی و کاهش رفتارهای تکانشی شده بود. و همچنین ، بازی درمانی کودک محور به عنوان یک روش درمانی موثر در افزایش خودکارآمدی و کاهش رفتارهای تکانشی دانش آموزان درمعرض خطر دوره ابتدایی توصیه می شود.

Keywords:

بازی درمانی کودک محور , خودکارآمدی , رفتارهای تکانشی , دوره ابتدایی , پساکرونا.