برازش مدل ساختاری اختلالات یادگیری خاص بر اساس خودپنداره تحصیلی با نقشمیانجی اشتیاق به مدرسه در دانش آموزان ابتدایی

هدف از انجام این پژوهش بررسی برازش مدل ساختاری اختلالات یادگیری خاص بر اساس خودپنداره تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق به مدرسه در دانش آموزان ابتدایی بوده است. طرح پژوهش توصیفی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری بود. در این پژوهش جامعه آماری مورد مطالعه، کلیه دانشآموزان دختر دوره ایتدایی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین((۲۰۱۶ و با روش نمونه گیری در دسترس(شیوه آنلاین) ۳۰۰ نفر انتخاب شد. برای اندازهگیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه اختلالات یادگیری کلورادو (CLDQ) ویلکات و همکاران((۲۰۱۱، سیاهه خودپنداره تحصیلی دانش آموزان ابتدایی((SSCI چن و تامپسون(( ۲۰۰۴ و مقیاس اشتیاق به مدرسه((SESS وانگ و همکاران((۲۰۱۱ استفاده شد. دادهها با ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS نسخه ۲۸ تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین خودپنداره تحصیلی و اشتیاق به مدرسه با اختلالات یادگیری رابطه معناداری وجود دارد(.(P<۰/۰۱ همچنین نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم این پژوهش معنادار شدند و مسیرهای غیرمستقیم خودپنداره تحصیلی از طریق نقش میانجی اشتیاق به مدرسه بر اختلالات یادگیری معنادار بود. بر اساس یافتههای این پژوهش، مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود(RMSEA=۰/۰۶۹ و (P-value<۰/۰۵ و ۶۵ درصد واریانس اختلالات یادگیری به وسیله خودپنداره تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق به مدرسه تبیین میشود. لذا میتوان نتیجه گیری کرد که مدل نهایی ارزیابی شده از برازندگی مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر اختلالات یادگیری در دانش آموزان ابتدایی است.

Keywords:

اختلالات یادگیری , خودپنداره تحصیلی , اشتیاق به مدرسه.