اثر منبع نیتروژن غیر پروتئینی در جیره حاوی پروتئین زیاد و تعداد نوبت خوراک دهی بر عملکرد رشد، فراسنجه های تخمیر و فعالیت آنزیم های میکروبی شکمبه در بره های پرواری

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) در جیره حاوی پروتئین زیاد و تعداد نوبت خوراک­دهی بر عملکرد رشد، تخمیر و فعالیت آنزیم­های میکروبی شکمبه بود. از ۲۸ راس بره نر پرواری لری-بختیاری با دامنه سنی چهار تا پنج ماهه و میانگین وزن زنده ۳±۱/۳۶ کیلوگرم در قالب آزمایش فاکتوریل ۲×۲ بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار آزمایشی و هفت تکرار استفاده شد. جیره­های آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به تعداد دو یا سه وعده در روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که هیچ یک از صفات تحت تاثیر آثار متقابل نوع منبع NPN و تعداد نوبت خوراک­دهی قرار نگرفتند (۰۵/۰P). غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در سه و شش ساعت پس از خوراک­دهی و فعالیت آنزیم های پروتئازی شکمبه در همه زمان های مورد بررسی برای جیره­های حاوی بیورت نسبت به اوره کاهش یافت (۰۵/۰>P). در زمان سه ساعت پس از خوراک­دهی، تغذیه با بیورت در مقایسه با اوره و نیز دفعات خوراک­دهی سه بار در مقایسه با دو بار در روز سبب افزایش غلظت استات، کل اسیدهای چرب فرار و فعالیت کربوکسی متیل سلولاز شکمبه شد (۰۵/۰>P). در کل، استفاده از بیورت به­عنوان یک منبع اوره آهسته رهش در جیره حاوی پروتئین زیاد، نسبت به اوره و با تغذیه سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و فراسنجه های تخمیر شکمبه بره های پرواری شد.

اثر منبع نیتروژن غیر پروتئینی در جیره حاوی پروتئین زیاد و تعداد نوبت خوراک دهی بر عملکرد رشد، فراسنجه های تخمیر و فعالیت آنزیم های میکروبی شکمبه در بره های پرواری Keywords:

بره پرواری , تعداد وعده خوراک دهی , فراسنجه های شکمبه , فعالیت آنزیمی , نیتروژن غیر پروتئینی