تغییرات وابسته به سن عضلات اسکلتی((SM در زنان میانسال غیر فعال

مقدمه: عضلات اسکلتی یکی از مولفه های حیاتی بدن انسان است که نقش مهمی در حفظ سلامت کلی و عملکرد جسمانی دارد. آنها در فعالیت هایروزمره مانند راه رفتن، دویدن، بلند کردن اشیا و حتی تنفس نقش مهمی ایفا می کنند. علاوه بر عملکرد اصلی سیستم عضلانی که حرکت است، این بافت وظایف متابولیک و هورمونی مهمی را حائز می باشند. یکی از مهمترین نقش های عضلات اسکلتی، حفظ متابولیسم سالم است. بدین معنی که عضلات اسکلتی مسئول جذب قابل ملاحظه گلوکز در بدن هستند که برای تولید انرژی ضروری است. از طرف دیگر، متابولیسم پایه تا حد زیادی به توده بدون چربی (شامل عضلات، استخوانها، خون و بافت های دیگر) بستگی دارد. هر چه توده بدون چربی بالاتر باشد، به همان میزان کالری بیشتری مصرف می شود. این سیستم در تنظیم هورمونی نیز نقش مهمی دارد. چندین هورمون، از جمله مایوکین ها بواسطه دستگاه عضلات اسکلتی تولید و ترشح می شود که اثرات ضد التهابی و متابولیکی دارند. این هورمون ها می توانند به بهبود حساسیت انسولین، کاهش التهاب و ترویج سلامت کلی بدن تاثیر جالب توجهی داشته باشند. لذا، حفظ عضلات اسکلتی سالم برای ارتقا سطح کیفی زندگی بسیار مهم است. با این حال، توده عضلات اسکلتی با افزایش سن کاهش یافته و این فرآیند با چندین عارضه سلامتی منفی از جمله ناتوانی جسمانی، اختلالات متابولیک و حتی افزایش خطر مرگ و میر همراه است. کاهش توده عضلانی-اسکلتی و افت عملکرد، یک مسئله مهم مرتبط با سلامت عمومی، خصوصا در بزرگسالان و میانسالان به شمار می رود.زنان میانسال ایرانی، یک گروه جمعیتی در حال رشد در ایران هستند و وضعیت سلامت آنها به یک موضوع ملی تبدیل شده است. با وجود افزایش شیوع کاهش توده عضلانی ناشی از پیر شدن در این جمعیت، تحقیقات محدودی درباره رابطه بین سن و عضلات اسکلتی در زنان میانسال ایرانی وجود دارد.بنابراین، هدف این مطالعه، بررسی رابطه بین سن و عضلات اسکلتی در زنان میانسال ایرانی است. این مطالعه به بررسی عوامل موثر در کاهش توده عضلانی ناشی از پیر شدن در این جمعیت میپردازد و به توسعه مداخلات هدفمند برای جلوگیری یا کاهش این فرایند کمک خواهد کرد.روش کار: مطالعه حاضر یک بررسی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی می باشد تا تغییرات مرتبط با سن در متغیرهای ترکیب بدنی زنان میانسال ایرانی را بررسی کند. در این تحقیق، ۱۵۰ زن میانسال ایرانی (میانگین سنی ۳۵/۶±۹/۹ سال) شرکت کردند. شرکت کنندگان بر اساس شرایط ورودی زیر انتخاب شدند: سن بین ۲۰ تا ۶۰ سال، عدم وجود تاریخچه بیماری های مزمن و عدم مصرف هر گونه دارویی که ممکن است بر ترکیب بدن تاثیر بگذارد. متغیرهای ترکیب بدن از قبیل وزن و شاخص توده بدنی با استفاده از دستگاه آنالیز ترکیب بدنی (DXA۱۴۱) ارزیابی شد. داده های جمع آوری شده از اسکن DXA با استفاده از روشهای آماری همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.بحث و نتیجه گیری: همبستگی منفی معنی داری بین سن و درصد عضلات اسکلتی (r= -۰/۳۲; p< ۰/۰۰۱) مشاهده شد. با این حال، همبستگی معنی داری (r=۰/۰۶; p< ۰/۴۳) بین سن و عضلات اسکلتی با واحد کیلوگرم وجود نداشت. تحلیل بافت غیر چربی از قبیل عضله با افزایش سن یک امر طبیعی می باشد، اما نتایج حاصل از این تحقیق بیان می کند که سن در فرایند تحلیل عضلانی تا حدی تاثیر گذار است و بهتر است در تبیین تغییرات بافت عضلات اسکلتی در واحد زمان تمام جوانب را در نظر گرفت. لذا، فاکتورهایی از قبیل وضعیت اقتصادی-اجتماعی، سبک زندگی، سطح فعالیت جسمانی و عادات غذایی حتی در دوره های میانسالی و بزرگسالی بر حفظ آمادگی عضلانی تاثیر بسزایی دارند.