مروری بر شاخص های شکل دهنده مکان سوم در طراحی منظر دانشگاهی

در سالهای اخیر پایداری اجتماعی به عنوان یکی از ابعاد اصلی توسعه ی پایدار مورد توجه بسیاری از محققان واقع شده است . در این حوزه، با توجه به معنا و مفهوم پایداری به معنای ماندگاری و دوام، فضاهایی که دارای قابلیت هایی جهت ایجاد فرصت هایی برای مشارکت ، فعالیت و افزایش حضور عموم هستند را در صورتی می توان پایدار دانست که همواره در طول زمان کارکردهای خود را حفظ کرده و پذیرای تعداد قابل توجهی از مردم در طیف سنی و جنسی مختلف در زمانهای متفاوت باشد. موضوعی که بسط آن در پردیس های دانشگاهی نیز ضروری است . نظر به آنکه تعاملات اجتماعی دانشجویان از جمله وقایعی است که دائما در پردیس ها جریان دارد، پرداختن به ارزشهای اجتماعی به واسطه منظر، می تواند موجب پایداری محیط پردیس در ابعاد اجتماعی شود. ایده مکان سوم به عنوان یکی از مهم ترین محیط های گردهم آیی که دارای پتانسیل ارتقاء تعاملات افراد با یکدیگر است ، ازجمله مواردی است که می توان از آن در جهت تحقق این بعد از پایداری وام گرفت . با درک ضرورت و اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر با هدف دستیابی به شاخص های پایداری اجتماعی متناسب با مناظر دانشگاهی انجام شدهاست . روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش مبتنی بر مطالعه و تحلیل منابع و مستندات کتابخانه ای و بررسی نمونه موردی های مرتبط و از نوع کاربردی است . که پس از مطالعه ، بررسی و تحلیل مبانی نظری حول مفاهیم و شاخص های پایداری اجتماعی ، مکان سوم و منظر دانشگاهی ، اقدام به تبیین ارتباط بین شاخص های پایداری اجتماعی و مکان سوم و تاثیر آن بر منظر پردیس دانشگاهی نموده و پس از بررسی نمونه موردی های مرتبط و تحلیل نتایج ، به ارائه راهکارهای طراحی پرداخته شده است .

Keywords:

پایداری اجتماعی , پردیس دانشگاهی , تعاملات اجتماعی , طراحی منظر , مکان سوم