بررسی مولفه های تاثیرگذار فضای آموزش بین نسلی بر تعامل بین نسلی میان کودک و سالمند

سالمندان و کودکان دو نسل ارزشمند جامعه اند و براساس دادهها در خصوص تحولات جمعیت ایران در یک قرن اخیر جمعیت سالمند کشور بخصوص در استان گیلان روند افزایشی داشته است . تحقیقات بسیاری بر نتایج مثبت حاصل از روابط میان کودکان و افراد مسن تر که در قالب برنامه های بین نسلی شکل می گیرند، تاکید دارند. برنامه های بین نسلی از جمله برنامه ها و فعالیت هایی اند که با هدف گرد هم آوردن نسل های مختلف در کنار هم و در قالب یک سایت مشترک شکل می گیرند و مراکز آموزش بین نسلی یکی از انواع این بسترها می باشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیرگذاری مراکز آموزش بین نسلی بر تعاملات بین نسلی میان کودکان و سالمندان می باشد.در این پژوهش ابتدا به روش تحلیلی توصیفی ، به معرفی مفاهیم کلید ی و اصلی پژوهش که شامل سالمند، کودک، آ موزش بین نسلی و تعامل بین نسلی است پرداخته شده سپس در ادامه پژوهش معیارها و ریزمعیارهایی که در بخش آموزش بین نسلی بر تعامل بین نسلی تاثیر می گذارند شناسایی و معرفی می گردند.یافته های این پژوهش نشان می دهد که برنامه های بین نسلی و فضاهایی که در یک مرکز آموزش بین نسلی طراحی می شوند می توانند در قالب ۳ معیار اصلی مولفه های کالبدی فضاهای بین نسلی ، مولفه های کیفی فضاهای بین نسل ی و مولفه فعالیت ها ی هنری و فرهنگی ارائه شده در این فضا بر تعامل بین نسلی تاثیرگذار باشند.

Keywords:

سالمند , کودک , آموزش بین نسلی , تعامل بین نسلی