بررسی رابطه ویژگی های فضاهای باز مدارس و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان

امروزه ایجاد فضای مناسب جهت تحقق اهداف اجتماعی ، از مهم ترین مسائل در نظامهای آموزشی موفق در جهان است . با توجه به نظریه های یادگیری تقویت مهارتهای اجتماعی دانش آموزان، از طریق ایجاد بستر مناسب برای بروز تعاملات و تمرین این مهارتها در محیط کالبدی قابل دستیابی است . در این میان توجه صرف به فضاهای بسته و ساختمانها به جای توجه هم زمان به فضاهای باز در مدارس کشور از نقاط ضعف اصلی است . فضای باز به عنوان بخش مهمی از محیط مدارس، باید دارای گسترهی وسیعی از کیفیت ها باشد تا دانش آموزان در آن به تعامل دست یابند و درنهایت منجر به ارتقاء سطح مهارتهای اجتماعی در آنان شود. این پژوهش در زمرهی پژوهش های کیفی قرار دارد و دارای رویکردی توصیفی -تحلیلی است . توصیفی است زیرا در مرحله ی اول بامطالعه ی منابع و اسناد متعدد به جمع آوری تعاریف و مولفه های تاثیرگذار بر اجتماع پذیری فضاهای باز مدارس می پردازد و تحلیلی است چرا که در مرحله ی دوم با تحلیل دادههای جمع آوری شده دسته بندی کاملی به صورت مدل مفهومی از معیارهای تاثیرگذار را ارائه می دهد. مولفه های موثر به سه گروه مولفه های کالبدی ، فعالیتی و معنایی تقسیم می شوند که هرکدام دارای معیارها و زیرمعیارهای مرتبط با خود است . طراحان در این حوزه می توانند از طریق توجه به مولفه های ذکرشده و ارائه ی راهکارهای پاسخ دهنده به آنها کیفیت اجتماعی فضای باز مدارس را در جهت افزایش تعاملات بین دانش آموزان بهبود بخشند که درنتیجه منجر به ارتقاء مهارتهای اجتماعی در آنان خواهد شد.

Keywords:

مدارس , مهارتهای اجتماعی , تعاملات اجتماعی , فضاهای باز