ارزیابی ریسک های بندر نوشهر با ترکیب سیستم فازی و سلسله مراتبی

واقعیت ژئو استراتژیک ایران به ویژه برخورداری از سواحل طولانی ، این کشور را به سواحل و بنادر وابسته نموده است . رشد و توسعه بنادر ریسک های بسیار زیادی را به بار آورده است . به همین دلیل امروزه روشهای مختلف ارزیابی ریسک جهت شناسایی ، کنترل و کاهش ریسک مورد استفاده قرار می گیرد. مسائلی که در بنادر رخ می دهد ممکن است عواقب منفی قابل توجهی را بر کل اقتصاد به وجود آورد. لذا ضعف عملکرد در بنادر می تواند به کل مکانیسم مالی یک کشور آسیب برساند هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ریسک بنادر با استفاده از ترکیب سیستم سلسله مراتبی و فازی است . روشهای ارزیابی ریسک مبتنی بر روشهای تصمیم گیری چند معیاره فازی ، یکی از روشهای نوین کمی است که اخیرا ظهور کرده است . در روشهای ارزیابی ریسک کلاسیک ، تصمیم گیرندگان اغلب در ارزیابی رتبه بندی دقیق یک ریسک با توجه به عوامل ریسک با مشکل مواجه می شوند؛ زیرا روشهای ارزیابی ریسک کلاسیک به دلیل ناقص بودن دادهها یا در دسترس بودن سطح بالایی از ابهام نمی توانند نتایج رضایت بخشی به دست آورند. ارزیابی اهمیت نسبی عوامل ریسک با استفاده از اعداد فازی ، یکی از مهم ترین مزایای روشهای تصمیم گیری چند معیاره فازی است . در این تحقیق برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاد شد. عوامل اصلی شامل ریسک هایی نظیر امنیتی ، اطلاعات، محیط زیستی ، زیرساختی و ایمنی می باشد. نتایج نشان داد که ریسک های زیر ساختی با وزن ۳۶۴/۰و اطلاعاتی با وزن ۲۲۱/۰ مهم ترین ریسک و ریسک های امنیتی و زیست محیطی به ترتیب با وزنهای ۱۷۶/۰، ۰۳۱/۰ کم اهمیت ترین ریسک ها در بندر نوشهر هستند. وزن هریک از ریسک های فرعی و اولویت بندی آنها نیز در این تحقیق صورت گرفت .

Keywords:

ارزیابی ریسک , بند نوشهر , فازی , سلسله مراتبی