عوامل موثر بر بهینه سازی مصرف انرژی در اجرای ساختمانهای سبز با رویکرد حقوقی

امروزه با توجه به قیمت روزافزون مصرف انرژی ، بهینه سازی در مصرف انرژی یکی از محوری ترین مباحث مطرح در صنعت ساختمان به شمار می آید. بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمان علاوه بر مصرف انرژی در زمان تولید مصالح ، مصرف انرژی در زمان بهره برداری را نیز در بر می گیرد، از این رو متخصصین ساختمان و تولیدکنندگان مصالح ، همواره در پی جایگزینی مناسب برای مصالح بتن و فولاد بوده تا ضمن کاهش مصرف انرژی در هنگام تولید مصالح ، بتوانند در پایین آوردن مصرف انرژی به هنگام بهره برداری در ساختمان نیز، گامی موثر بردارند و از این طریق استانداردهای آیین نامه ی در اجرای ساختمانهای سبز را به مطلوبترین حالت در پروژهها برسانند. بر این اساس پژوهش حاضر قصد دارد تا بهینه سازی مصرف انرژی در اجرای ساختمانهای سبز را با رویکرد حقوقی و با نظر به مقررات و آیین نامه های موجود در زمینه اجرای ساختمان-های سبز مورد ارزیابی قرار دهد. در این راستا از روش سلسله مراتبی AHP استفاده شد. با توجه به وزن نهایی بدست آمده برای هر زیر معیار در این پژوهش ، مشخص گردید؛ در مجموع به ترتیب ۵ عامل ، کیفیت ابنیه (۲۹۱/۰)، مصالح و اسکلت (۱۸۷/۰)، عایق کاری ساختمان در فصول تابستان و زمستان(۱۳۴/۰)، مکان یابی و جانمایی مناسب (۱۲۳/۰) و قدمت ساختمان( ۱۰۸ /۰)؛ به عنوان تاثیرگذارترین عوامل در کاهش مصرف انرژی و ایجاد انرژی های تجدیدپذیر در ساختمان ها با رویکرد حقوقی مشخص شدند.

Keywords:

ساختمان سبز , قوانین سبز , توسعه پایدار , حقوق ساخت , انرژی