ارتقاء تاب آوری کالبدی بافت های فرسوده از طریق نوسازی متوازن (نمونه موردی : محله امیریه )

بافت های فرسوده یکی از مهم ترین معضلات شهرنشینی محسوب می شوند. این بافت ها به لحاظ کالبدی و کارکردی مسائل و مشکلات فراوانی دارند و در مقابله و مواجهه با بحرانها و آسیب های طبیعی و انسانی دارای آسیب پذیری بالاتر و تاب آوری پایینی هستند. تاب آوری در بافت های فرسوده شامل ابعاد مختلفی از جمله کالبدی ، اجتماعی ، اقتصادی و نهادی -سازمانی می باشد که تاب آوری کالبدی بافت های فرسوده یکی از ابعاد اصلی و اساسی در تاب آوری بوده، می تواند تاثیر زیادی بر سایر جنبه های تاب آوری نیز داشته باشد. تحقیق حاضر به ارتقاء تاب آوری کالبدی بافت های فرسوده با تاکید بر نوسازی متوازن تاکید دارد که در محدوده جغرافیایی محله امیریه منطقه ۱۱ انجامشده است . این تحقیق از نظر نوع تحقیق ، توصیفی - تحلیلی و به لحاظ روش، کاربردی می باشد. دادهها در این تحقیق از تحقیقات کتابخانه ای (مطالعه اسناد و مدارک) و تحقیقات میدانی (انجام مصاحبه با کارشناسان و تکمیل پرسشنامه توسط اهالی محله امیریه ) جمع آوری و تحلیل شده است . در این تحقیق برای ترسیم نقشه های پیشنهادی از نرمافزار GISاستفادهشده است . نتایج حاصل موید این مطلب است که آنچه قبل از سانحه اهمیت بیشتری دارد شامل : افزایش کیفیت ویژگی های ساختمانی و بالا بردن مقاومت ساختمانها، افزایش نفوذپذیری دسترسی ها، وجود فضاهای باز و سوله های مدیریت بحران، تعادل بخشی سرانه کاربری ها، افزایش سطح آگاهی و مهارت مردم در مواجهه با سوانح و...می باشد. درنهایت پس از شناخت محله و درگرفتن نظر شرایط و راهکارهایی در راستای ارتقاء تاب آوری با تغییر در کالبد بافت ، پیشنهادهایی ارائه گردید. مهم ترین راهکارهای پیشنهادی ، ارتقا سطح سرانه باز و فضای سبز محله ، ایجاد شرایط نوسازی بافت های مسکونی ، اصلاح شبکه معابر و کاربری ها، اصلاح ضوابط و مقررات شهرسازی ، ایجاد هماهنگی بین توده و فضا و... می باشند که منتج به نقشه های پیشنهادی گردیده است .

Keywords:

تاب آوری , نوسازی کالبدی , باف فرسوده , نوسازی متوازن , محله امیریه