مدیریت بحران درمناطق حاشیه نشین شهری نمونه موردی: شهرتبریز

رشدشهرنشینی و توسعه شهرها عامل مهمی درتشدید اثار سوانح طبیعی می باشد توسعه سریع شهری اغلب با کمبود تقاضا برای ساختمان هایی با استاندارد مناسب با برنامه ریزی برای استفاده اصولی اززمین درشهرها همراه است که درنتیجه به بدترشدن شرایط شهرنشینی درمناطق پرجمعیت و قدیمی ترداخل شهری می انجامد و یکی ازبسترهای مناسب آسیب پذیری شهر را دربرابر سوانح طبیعی فراهم می نماید شهرتبریز نیز یکی ازنقاط مهم کشور ازنکته نظروقوع حوادث غیرمترقبه به لحاظ ساختارجغرافیایی و توپوگرافی میب اشد این شهربیشترین صدمات را ازسیل و همچنین زمین لرزه های ویرانگر تاریخ ایران زمین تحمل کرده به نحوی که رویداد 12 زلزله تاریخی آن را بطور کامل ویران کرده است با این حال گسترش شهرتبریز بدون توجه به برنامه های توسعه شهری به ویژه درمناطق حاشیه نشین شهر خصوصا درسالهای 1342-52 و نقص اجرای برنامه های موجود درتبریز درمزنیه سوانح طبیعی سبب شده است که بخشی ازکالبد این شهر و بخشعمده مناطق حاشیه نشین دربطن حادثه خیز تکوین یافته و زیرساخت های عمده ملی و منطقه ای بدون توجه به ضریب آسیب پذیری و... آن دردل خودجای دهد.

Keywords:

مناطق حاشیه نشین , مدیریت بحران , سوانح طبیعی , شهرتبریز