بررسی روش تدریس مشارکتی بر پیشرفت تحصیلی، مهارت اجتماعی و خودپنداره درس دینی و قرآن دانش آموزان دختر پایه ششم شهر سردشت

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی درس دینی و قرآن برمهارت اجتماعی و خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مدارس ابتدایی سردشت انجام گرفته است. این پژوهش، شبه آزمایشی دوگروهی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان پایه ششم شهر سردشت و نمونه تحقیق شامل ۲۰ دختر برای گروه آزمایش و همین تعداد برای گروه کنترل بود. در گروه آزمایش روش مشارکتی به مدت ۱۰جلسه به کار گرفته شد اما گروه کنترل به روش سنتی آموزش دید. برای جمع آوری اطلاعات از دوآزمون پیشرفت تحصیلی هم سطح محقق ساخته، پرسش نامه مهارت اجتماعی ایندر بیتزن - فوستر و مقیاس خودپنداره کودکان استاندارد استفاده شد. داده ها با کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش به روش مشارکتی باعث افزایش پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش شده است که در سطح خطای ۱ درصد معنادر بود. هم چنین در سطح خطای ۱ درصد مهارت اجتماعی وخودپنداره افزایش معناداری برای گروه آزمایش داشت. بدین ترتیب آموزش مشارکتی باعث افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و بهبود مهارت اجتماعی و خودپنداره در درس دینی و قرآن شد.

Keywords:

یادگیری مشارکتی , پیشرفت تحصیلی , مهارت اجتماعی , خودپنداره