ارتباط شخصیت وخودکارآمدی معلمان

وجه تمایز حرفه معلمی در نقش مهم معلمان در تربیت کودکان و نوجوانان است . آنها در طول چندین سال هر روز تقریبا پنج ساعت در تماس مستقیم و رو در رو با این افراد جوان هستند. در نتیجه ، شخصیت ، اعمال، الگوهای فکری و شیوه زندگی معلمان به الگوهایی برای دانش آموزان تبدیل می شود و از محدوده محیط مدرسه فراتر می رود . از آنجایی که سرمایه انسانی سالم ، پویا و کارآمد، رگ حیات هر جامعه ای را تشکیل می دهد، در انتخاب و آموزش معلمان، به ویژه در مدارس ابتدایی و راهنمایی که تاثیر معلم در آنها عمیق تر است ، باید عواملی فراتر از تکنیک های تدریس را در نظر گرفت . این امر مستلزم تمرکز بر اخلاق و رفتار شخصی معلمان است . بنابراین ، هدف این پژوهش بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی معلمان و سطح خودکارآمدی آنان است . این پژوهش از نوع توصیفی از نوع همبستگی است و بر معلمان زن دوره راهنمایی در مناطق ۱۹ گانه شهر تهران متمرکز است . نمونه شامل ۱۰۱ معلم است که با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از ۵ منطقه آموزش و پرورش شهرستان انتخاب شدند. پرسشنامه شخصیت نئو (فرم کوتاه) و پرسشنامه خودکارآمدی اوهایو (فرم بلند) برای شرکت کنندگان اجرا شد و پرسشنامه های تکمیل شده در زمان مناسب جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های تحقیق نشان می دهد که عامل پریشانی و گشودگی با خودکارآمدی همبستگی منفی دارند، در حالی که برونگرایی ، توافق پذیری و وظیفه شناسی همبستگی مثبت قوی را نشان می دهند. وظیفه شناسی به عنوان مهم ترین پیش بینی کننده خودکارآمدی در میان معلمان دوره راهنمایی مدارس دخترانه شهر تهران ظاهر می شود و پس از آن برونگرایی ، عصبی بودن، موافق بودن و گشودگی قرار دارند. این تحقیق بر تاثیر غیرقابل انکار ویژگی های شخصیتی معلمان بر خودکارآمدی آنها تاکید می کند.

Keywords:

معلم , مدرسه , تربیت کودکان , ویژگی شخصیتی , پژوهش